Page 535 - alberto moravia_Макет 1

Körpə

Soruşanda ki, noldu axı, nәdi sәni qәfildәn belә ağladan,
nә desә yaxşıdır:
– Onu ora qoyandan bәri elә bil boş qalmışam, nәyimsә
çatmır... qucağımda, sinәmdәki yerindә nәsә çatışmır…
– Aydındır, әlbәttә, aydındır… Amma keçib gedәcәk.
Çiyinlәrini çәkib ağlamağa davam elәdi, amma birdәn-
birә göz yaşı qurudu; necә ki külәkdә daş küçәnin yağışı
quruyar, bax o cür. Qәfil yerindәn sıçradı vә barmağını saraya
tuşlayıb qәzәblә çığırdı:
– İndi gedәrәm ora, kralın yanına keçib hamısını ona
deyәrәm!
– Dayan görüm ey, – tez qolundan yapışıb qışqırdım. –
Bәyәm orada kral var? Başına hava gәlib sәnin?.. Bilmirsәn,
kral nә vaxtdandı yoxdur?
– Mәnә nә dәxli… Kralın yerindә kim oturubsa, ona
deyәrәm. Orada kimsә var da! Kimsә olacaq da!
Bir sözlә, әlimdәn çıxıb darvazaya cumdu. Yaxşı ki,
arxasınca ümidsizcәsinә olsa da, qışqırdım; qışqırmasaydım,
orada hökmәn bir qalmaqal yaradacaqdı.
– Qulaq as, mәn fikrimi dәyişdim… Gәl qayıdaq maşının
yanına, uşağı götürüb özümüzә saxlayaq. Nә fәrqi var: bir
uşaq az, bir uşaq çox.
Görünür, bu fikir bayaqdan başında fırlanırmış, çünki
kralla görüş barәdәki tәzә xәyalını dәrhal oradan sıxışdırıb
çıxartdı.
– Görәsәn, hәlә oradadır?
Bunu deyib boz maşının dayandığı küçәyә tәrәf cumdu.
– Niyә olmur kı?! Hәlә heç beş dәqiqә keçmәyib.
Doğrudan da, maşın yerindә idi. İntәhası, arvadım maşının
qapısını açanda sifәtindәn müştәbehlik yağan ortayaşlı harın
bir kişi darvazadan bayıra çıxdı vә işi belә görcәk qışqırdı:
– Dayan! Dayan görüm! Mәnim maşınımda nә işiniz var?
– Mәnim işim özümünküylәdir, – arvadım kişiyә tәrәf

535