Page 530 - alberto moravia_Макет 1
P. 530

Alberto Moravia


            hamısını anlayar, bizim niyyәtimizi dә çin edәr. Düzü, bu
            söhbәtlәrdәn tәngә gәlmişdim, içimdә qıcıq yaranmışdı: axı
            heç öz halım da onunkundan yaxşı deyildi; bu işә qol qoymaq
            istәmirdim.  Amma özümә aşılayırdım ki, tәmkini itirmәk
            olmaz, sakitlәşmәk lazımdır, üstәlik, arvada da ürәk-dirәk
            vermәliyәm. Bu qәdәr çәnә döymәsinin qarşısını almaq üçün
            ona yüngülcә, candәrdi etirazımı bildirdim, tәklif elәdim ki,
            gәl uşağı Müqәddәs Pyotr kilsәsinin qabağına qoyaq.
                – Yox, – dedi, – orada uşağı görmәyә bilәrlәr… yaxşısı
            budur, via Kondottidәki balaca kilsәlәri sınaqdan keçirәk, ora -
            da bahalı mağazaların sayı-hesabı yoxdur, bütün günü küçә -
            dәn varlı adamlar keçir, әn münasib yerdir...
                Avtobusa mindik. Adamların arasında arvadım naәlac qalıb
            ağzını yummalı oldu. Әvәzindә uşağı adyala daha bәrk-bәrk
            bürüdü, hәrdәn dә ehtiyatla üzünü açıb tamaşa elәyirdi. Körpә
            isә öz çәhrayı sifәtini cındaya basıb möhkәmcә yatırdı. O da
            bizim kimi, pis geyimdә idi, yalnız yun parçadan olan әlcәyi
            babat görünürdü, özü dә elә hey әllәrini çölә çıxartmaq, sanki
            mavi әlcәklәrini adamlara göstәrmәk istәyirdi.
                Qoldoni Teatrının yaxınlığında avtobusdan düşdük, düşәn
            kimi dә arvadım yenә ağzını açıb, gözünü yumdu. Zәrgәr
            dükanının yanından ötәndә ayaq saxlayıb, qırmızı mәxmәrdә
            vitrinә qoyulmuş zinәt әşyalarını göstәrә-göstәrә dedi:
                – Sәn bir cah-calala bax, gör nә qiyamәtdir! Elә adamlar
            da bu bahalı şeylәrә pul xәrclәmәkçün bura gәlir… Burada
            kasıb-kusubun işi yoxdur, hamısı varlı-hallı adamlardı. Hә,
            gәlib buralarda alış-veriş edirlәr, arada da dua üçün kilsәyә
            baş çәkirlәr. Keflәri kök olur, uşağı görüb götürәrlәr...
                O, bu sözlәri brilyantlara baxa-baxa deyirdi vә uşağı
            sinәsinә sıxaraq sanki öz-özüylә müzakirә edirdi; hәdәqәsindәn
            çıxmış gözlәri isә elә amansızlaşmışdı ki, ona söz demәyә
            ürәk elәmirdim.


             530
   525   526   527   528   529   530   531   532   533   534   535