Page 529 - alberto moravia_Макет 1

Körpə

balaca bir otağa sığınmışıq; yağış yağanda daxmanın içindәn
su elә axır ki, elә bil bura otaq yox, Ripetta sahil küçәsidir. Ya
da mәsәlәn: “Hamilә qaldığından xәbәr tutan zavallı qadın öz
ciyәrparasından xilas yolunu cinayәtkar qәrara әl atmaqda
gördü”. Yeddinci uşağımızın doğulacağını bilәndә elә biz dә
arvadımla hәmin yola әl atdıq: qәrara gәldik ki, havalar imkan
verәn kimi körpәni aparıb hansısa kilsәnin qabağına qoyaq,
onu birinci görәcәk insaf yiyәsinin ümidinә buraxaq.
Uşağı dünyaya gәtirmәk üçün hәmin o xeyirxah sinyorların
kömәyi ilә arvadım xәstәxanaya qәbul edildi; özünә gәlәndәn
sonra tәzә doğulmuş körpәsiylә yenidәn tormarançoya qayıtdı.
Otağa girәndә yazığın birinci sözü nә olsa yaxşıdır:
– Xәstәxanada ürәkaçan bir şey olmasa da, mәn orada
qalmağa canla-başla hazır idim, tәki bura qayıtmayım.
Körpә sanki onun nә dediyini başa düşdü: qulaqbatırıcı
sәslә ağlamağa başladı. Çox qәşәng uşaq idi, maşallah, hәm
dә canı möhkәmdi. Sәsinә isә söz ola bilmәzdi: gecәlәr
yuxudan oyanıb çığıranda hamını yataqdan dik qaldırar, heç
kәsә dinclik vermәzdi.
May ayı gәldi, havalar isindi, artıq küçәyә paltosuz çıxmaq
mümkün oldu. Biz dә tormarançodan birbaşa Romaya yollandıq.
Arvadım körpәni sinәsinә sıxmışdı, özü dә uşağı altdan-üstdәn
o qәdәr әsgi-üsgüyә, cır-cındaya bükmüşdü ki, elә bil onu
qarlı düzәnliyә aparıb qoyacaqdı. Şәhәrә gәlib çatanacan, çox
güman ki, dәrdini, müsibәtini boğmaqdan yana, nәfәsi darala-
darala, gözlәri hәdәqәsindәn çıxmış halda bir an ara vermәdәn,
kirimәk bilmәdәn nәdәn gәldi danışırdı…
Әvvәlcә o, körpәni qoya bilәcәyimiz müxtәlif kilsәlәrdәn
söz salıb, mәnә zorla izah elәmәyә başladı ki, bәs varlıların
baş çәkdiyi kilsәlәrdәn birini seçmәk lazımdır, çünki uşağı
bizim kimi hansısa kasıbın tapmağındansa, elә özümüzdә
qalması yaxşıdır. Sonra dedi ki, yaxşısı budur, qoy Madonna
kilsәsi olsun, çünki Mәryәmin dә oğlu olub, Mәryәm ana

529