Page 536 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

dönmәdәn cavab verdi vә uşağı oturacaqdan götürmәk üçün
aşağı әyildi.
Ancaq kişi sәsini kәsmәdi:
– Siz oradan nә götürürsünüz? Maşın mәnim maşınımdır…
Başa düşürsünüz? Mәnimkidir!
Gәrәk bu yerdә arvadımı görәydiniz! O dikәlib kişinin
üstünә atıldı:
– Sәndәn kim nә götürür ki? Qorxma, sәndәn heç nә
oğurlayan yoxdur, sәnin maşınına isә tüpürmәyim gәlir. Bax
belә…
Vә doğrudan da, qapıya tüpürdü.
– Bәs o bağlama nәdir? – kişi çaşqın halda soruşdu.
– Bağlama deyil… Öz oğlumdur… Baxa bilәrsәn!
Vә uşağın üzünü açıb kişiyә göstәrdi, ardınca da yenә
gözünü yumub ağzını açdı:
– Belә qәşәng oğlanı sәn öz arvadınla heç vaxt düzәldә
bilmәzsәn, lap dünyaya tәzәdәn gәlsәn dә… Özün dә mәni
tutub saxlamağı ağlına gәtirmә, yoxsa qışqırıb polis çağıraram,
deyәrәm, uşağımı oğurlamaq istәyirdin.
Bir sözlә, kişinin üstünә elә düşmüşdü ki, yazığın ağzı
açıla qalmışdı, sifәti pörtüb qızarmışdı – az qalmışdı odünyalıq
olsun. Nәhayәt, arvadım kiridi, geri dönüb kişinin böyründәn
sakitcә ötüb-keçdi vә yolayrıcında gәlib mәnә çatdı.

536