Page 512 - alberto moravia_Макет 1

QÜSURSUZ QӘTL

Bu hiss mәndәn güclü idi: tanış olduğum qızı hәr dәfә
Riqamontiyә tәqdim edirdim, o isә ovu hәmişә әlimdәn alırdı.
Niyә belә edirdim? Ola bilsin, qadınların xoşuna gәldiyimi
göstәrmәk hәvәsindәn; ya da istәmirdim, dostumun barәsindә
ağlıma pis fikirlәr gәtirmәyә vәrdiş edim. Di gәl ki, hәr
xәyanәtindәn sonra onu yenә әvvәlkitәk özümә dost sayırdım.
Hәrçәnd abrına qısılıb, özünü bir az әdәbli aparsaydı, bu cür
davam etmәyә, bәlkә, yenә dözәrdim, intәhası, mәnimlә qәti
hesablaşmırdı vә hәddini aşan hәyasızlığı ilә lap ağını çıxartmışdı.
Axırda o qәdәr qudurmuşdu ki, qıza gözümün qabağındaca
girişir, görüşü yanımdaca tәyin edirdi. Aydındır ki, belә hallarda
uduzan da, itirәn dә hәmişә qanacaqlı adam olur. Sinyorinanın
yanında mübahisә yaranmasın deyә mәn, adәtәn, susmağa
üstünlük verirdim, Riqamonti isә sırtıqlığına salıb xәcalәt
çәkmәdәn öz mәqsәdinә nail olurdu. Yüngülcә dә olsa, bir-iki
dәfә etirazımı bildirmişdim. Başqa neylәyәydim? İçimdә yanıb
qovrulsam da, hisslәrimi ifadә etmәyi bacarmıram, üzdә özümü
o qәdәr soyuqqanlı göstәrirәm ki, әsәbilәşdiyim bir kimsәnin
ağlına gәlmәz. Belәdә bilirsiz Riqamonti mәnә nә cavab verir-
di?
– Sәn özün günahkarsan, – deyirdi, – mәnlik bir iş yoxdur.
Bir halda ki qız mәnә üstünlük verib, meyli mәnәdir, demәli,
mәn onu daha yaxşı bişirә bilmişәm.
Burası doğru idi; elә onun mәndәn qәşәng olması da.
Amma hәqiqi dost heç vaxt dostun qadınına әl uzatmaz.
Qәrәz, Riqamonti mәnimlә bu oyunu dörd-beş dәfә oy-
nayandan sonra ondan elә zәhlәm getdi ki, hәtta birgә işlәdiyimiz
barda müştәrilәrә qulluq edәrkәn piştaxta arxasında yanaşı
dayananda belә, üzünә baxmaq istәmir, qәsdәn böyrümü,
yaxud arxamı çevirirdim ki, gözüm onu görmәsin. İndi heç
onun elәdiyi pisliklәri dә yada salmırdım, yalnız özü haqqında,

512