Page 514 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

әylәndirirdi, çünki planı özümçün bütün xırdalıqlarınacan
düşünmüşdüm. Ancaq bütün detallar işlәnib hazırlananda
düşündüklәrimi hәyata keçirmәyә mәndә dәhşәtli bir hәvәs,
az qala, bir tamah yarandı; bu tamah elә güclü idi ki, ziddinә
gedә bilmәdim vә axırda sözdәn işә keçmәyә qәrar verdim.
Bәlkә dә, qәrar-filan deyildi, sadәcә bunların hamısını xam
xәyal kimi düşünәrәk hәrәkәtә başladım. Demәk istәyirәm ki,
eynәn sevgililәrin davrandığı kimi davrandım: instinktlә, qeyri-
iradi vә bu barәdә özümә heç bir hesabat vermәdәn.
Belәliklә, bir fincan qәhvә içdiyimiz masa arxasında
başlanğıc üçün ona dedim ki, guya tәzәlikcә qәşәng bir qızla
tanış olmuşam. Amma bu dәfә söhbәt mәnim xoşuma gәlәn
vә sonra Riqamontinin әlimdәn alacağı hansısa qızlardan biri
barәsindә getmirdi, yox, mәn ona mәhz Riqamontini xoşlayan,
başqa birisi barәdә heç eşitmәk belә istәmәyәn konkret qızdan
danışırdım. Bu söhbәti hәftәboyu hәr gün ona tәkrarladım, hәr
dәfә dә söhbәtә çılğın sevgi ştrixlәri artırıb özümü elә göstәrir -
dim ki, guya hәtta qısqanıram.
Әvvәlcә Riqamonti buna laqeyd yanaşdı: “Bir halda ki
dәrdimdәn ölür, onda qoy bara gәlsin... mәn onu qәhvәyә
qonaq edәrәm”.
Amma sonra inadından әl çәkib yavaş-yavaş yumşalmağa
başladı. Hәrdәn guya zarafat edirdi, amma bilirdim ki, mәndәn
nәsә söz qopartmaq istәyir.
– O qız vardı ha… de görüm, mәni hәlә dә sevir?
– Sevir dә sözdür? Dәrdindәn divanәdir.
– Daha nә deyir?
– Deyir, çox xoşuna gәlirsәn.
– Mәnim nәyimdәn xoşu gәlir ki?
– Hәr şeyindәn: burnundan, saçından, gözlәrindәn,
dodaqlarından, әn çox da qәhvәqaynadanı necә ustalıqla
fırlatmağından. Deyirәm dә, hәr şeyini xoşlayır.
Qısası, sözlәrimdәn belә çıxırdı ki, tәxәyyülümün mәhsulu
olan bu xәyali qızın xoşladıqları mәhz mәnim zәhlәm gedәn

514