Page 511 - alberto moravia_Макет 1

Nəhs gün

Gәlib Kavalyeri di Maltanın boş, adamsız rayonuna çatanda
dedilәr ki, maşını müqәddәs Sabina kilsәsinin meydanında
saxlayım. Burada bağın giriş qapısı Tibrә baxan hündür
hasarların arasındadır. Yenә gözlәmәyi tapşırıb bağa girdilәr.
Hava isti vә qaranlıqdı. Artıq axırıncı qaranquşlar da yatmaq
üçün öz yuvalarına çәkilmişdi. Maqnoliya çiçәklәrinin әtrindәn
adamın başı gicәllәnirdi. Hәqiqәtәn dә, sevgililәr üçün qiyamәt
yer idi. Fikirlәşәndә ki, cavanlar haqlıdır, belә baxanda elә
yaxşı elәyib öpüşürlәr, onların yerindә, yәqin, mәn özüm dә o
cür edәrdim – hirsim soyudu, sakitlәşib gözlәmәyә başladım.
İlıq meh әsәn kölgәlikdә yarım saatacan dincәldim. Birdәn
gözüm sayğaca sataşdı – iki min lirә. Maşından çıxıb bağa
yönәldim, dәrhal da әmin oldum ki, bağın içi bomboşdur,
ağacların altındakı skamyalarda bircә adam da gözә dәymir.
Bağın içәrisindә müqәddәs Sabina küçәsinә çıxan başqa dar-
vazalar vardı. Onlar da, çox güman ki, bu qapılardan keçib,
mehribancasına qucaqlaşaraq aşağı, Böyük sirkә tәrәf gediblәr.
Qısası, mәnә atıblar.
Qanım tәzәdәn it qanına dönmәdimi?!
Bәxtimi söyә-söyә mәn dә maşını üzüaşağı sürdüm. Burada
Ay hәr tәrәfi işıqlandırmışdı. Aksum abidәsinin yanında mәni
yol polisi saxladı:
– Qayda pozuntusu… Siz bәyәm bilmirsiz ki, gecә vaxtı
maşını sönmüş faralarla sürmәk olmaz?
Ürәyimә yatan yeganә müştәri – kürәyinin donqarı başından
hündürdә olan, yaxasıaçıq ağ köynәk geyinib, pencәyini
qoltuğuna vurmuş qozbel – mәnә yalnız Kolizeydә rast düşdü.
– Hayıf ki, çox gec, – mәn öz-özümә mızıldandım.
– Nә buyurdunuz? – soruşdu.
– Heç nә, – dedim. – Hara gedirik?
O, gedәcәyi ünvanı söylәdi. Mühәrriki işә saldım vә biz
yola düzәldik.

511