Page 510 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

geriyә atdı, sonra da dodaqlarından bәrk-bәrk öpdü. Qız guya
ağlamsındı:
– Ay sәni, axmaq!
Tez dә oğlanın boynunu qucaqlayıb onun öpüş payını
qaytardı. Vә başladılar yorulmaq bilmәdәn öpüşmәyә...
Mәn, adәtәn, cavan cütlüklәrә xoş münasibәt göstәrirәm,
amma hәmin gün bu qәdәr müsibәtdәn sonra yaman cinliydim.
Әylәci basıb maşını qәfildәn saxladım.
– Çatdıq!
– Biz artıq Canikolodayıq? – qız oğlanın ağuşundan çıxıb
soruşdu; indi onun dodağının pomadası getmişdi, saçı dağınıq
idi.
– Yox, – dedim, – hәlә Canikolo deyil… Amma özünüzü
abırlı aparmasanız, buradan o yana getmәyәcәm.
Oğlan, belә avaralardan gözlәnildiyi kimi, köntöylüyünә
saldı:
– Sәnin nә işinә qalıb, bunun sәnә bir dәxli var?!
– Taksinin yiyәsi mәnәm, – dedim. – Mehribanlaşmaq
istәyirsinizsә, özünüzü verin Villa Borgezin kolluğuna.
O, gözünü üzümә zillәyib diqqәtlә baxdı, nә fikirlәşdisә:
– Di yaxşı, – dedi. – Allahına şükür elә ki, yanımda
sinyorina var… Sür Canikoloya.
Daha danışmadıq; kәlmә kәsmәdәn onları Canikoloya
apardım. Artıq gecә düşmüşdü. Hәr ikisi maşından çıxdı,
mәnә gözlәmәyi tapşırıb, özlәri parapetә yaxınlaşdılar, oradan
Romanın mәnzәrәsini seyr etmәyә başladılar. Birazdan qayıdıb
maşına әylәşdilәr.
– İndi gedәk Kavalyeri di Maltaya, – oğlan dedi.
– Sayğacda artıq min lirәdir, xәbәriniz var?
– Narahat olma, sür getdik!
Canikolodan Kavalyeri di Maltaya az yol deyil. Onlar,
deyәsәn, yenә öz işlәrindәydilәr, arxada qucaqlaşıb öpüşürdülәr.
Amma daha heç nә vecimә deyildi, indi mәn yalnız öz pulumu
necә alacağımı düşünürdüm.

510