Page 507 - alberto moravia_Макет 1

Nəhs gün

dayandım. Qatar gәldi, camaat vağzala töküldü, taksilәr bir-
birinin ardınca müştәri götürüb yola düşdü. Girdә sifәti tәmiz
qırxılmış dazbaş kişi – gözündә eynәk, әlindә çamadan olan
ucaboy, cantaraq bir müştәri yaxınlaşıb saymazyana dedi:
– Via Makka Madama!
Çәtin ki, Romanın bütün küçәlәrini tanıyan kimsә tapılsın,
amma nә sirdisә, hansı küçәnin ha tәrәfdә yerlәşdiyini tәxmini
dә olsa bilir, sanki qoxusu ilә tapırsan. Bu Makka Madamanın
adını isә, hәqiqәtәn, ilk dәfә eşidirdim.
– Hardadır ki, bu küçә? – soruşuram.
– “Foro İtaliko” stadionuna qәdәr gedin, sonra mәn yolu
göstәrәrәm, – dazbaş cavab verir.
Heç nә demәdәn yola düzәlirәm. Get ki, gedәsәn. Fia
Flaminianı, sonra Milvio körpüsünü keçib, Tibr boyunca
stadiona tәrәf yönәldik.
– Birinci döngәdәn sağa, sonra bir dә sağa…
Artıq Monte-Marionun әtәyindә idik. Çılpaq heykәllәrin
sıralandığı stadionun arxa tәrәfindәn dikinә qalxan küçә ilә
üzüyuxarı getdik. Kolluğun arasında yerә basdırılmış payanın
taxta lövhәsinә “Via Makka Madama” yazılmışdı, intәhası,
bu, küçә yox, toz-torpaqlı, daş-kәsәkli kәnd cığırı idi.
– İndi neylәyәk, ora gedәk? – candәrdi soruşuram.
– Bәs necә!
– Siz lap cәngәllik meşәdә yaşayırsız ki!
– Ağlına güc vermә... Normal küçәdir.
Necә deyәrlәr, dilimi dinc qoyub, dalana girirәm. Daş-
kәsәyin, çala-çuxurun sayı yoxdur; bir tәrәfdә hәr yanını kol-
kos basmış hündür dağ yamacları, bir tәrәfdә – yarğan.
Uzaqdan Romanın mәnzәrәsi görünür. Biz elә hey qalxırıq.
Döngәlәr elә dardı ki, tez-tez maşını arxaya vermәk lazım
gәlir. Növbәti döngәdәn sonra, nәhayәt ki, hasar görünür.
Darvazadan içәri girirәm, çınqıl döşәnmiş ağacsız meydançada,
balaca ağ evin yanında maşını saxlayıram. Müştәri tәlәsik
maşından düşüb mәnә pul uzadır.

507