Page 503 - alberto moravia_Макет 1

Bədxərc

heç nәyim yoxdur, bizim heç özümüzә yemәk almağa da
pulumuz qalmayıb. Әvәzindә, bu adı üstümdәn götürdüm:
sәn daha mәni xәsis adlandıra bilmәyәcәksәn; indәn belә iki
ayağını bir başmağa dirәyib deyә bilmәzsәn ki, mәn simicәm.
Bu sözlәri eşidәndә Valentina ağlamağa başladı. Deyәsәn,
pula görә yox, daha çox o sәbәbdәn ki, artıq onu sevmәdiyimi
başa düşmüşdü; gec dә olsa, mәsәlәni anlamışdı.
– Sәn mәni heç vaxt sevmәmisәn, – handan-hana dillәndi.
– İndi isә heç yemlәmәk dә istәmirsәn.
– Neylәmәk olar... Mәnim pulum yoxdur.
– Mәn sәninlә qala bilmәrәm… Gedirәm anamgilә...
– Yaxşı yol!
Durub әvvәlcә o biri otağa getdi, sonra isә, ümumiyyәtlә,
hәyatımdan çıxdı. Hәmin sәhәrdәn sonra mәn bir daha
Valentinanı görmәdim.
Bir az keçәndәn sonra çarpayıdan qalxıb evdәn çıxdım.
Günәşli bir gün idi; özümә bulka alıb, elә sahil küçәsindәcә
yemәyә başladım. Çayın necә axmasına baxa-baxa birdәn-
birә özümü әmәlli-başlı xoşbәxt hiss elәdim. Fikirlәşdim ki,
ikiillik izdivac müddәti hәyatımda cüzi, әhәmiyyәtsiz bir epi-
zoddur; qocalanda bu müddәt mәnә iki uzun il kimi yox, iki
qısa gün kimi görünәcәk.
Heç yana tәlәsmәdәn bulkanı yeyib qurtardım, balaca
fәvvarәdәn su da içdim. Sonra qardaşımın yanına gedib xahiş
etdim ki, iş tapanacan mәnә sığınacaq versin. Doğrudan da,
bir neçә hәftәdәn sonra mәn özümә sadә bir peşә tapdım:
elektrik montyoru işinә düzәldim.
Dediyim kimi, Valentina ilә bir daha rastlaşmadım. Amma
bilirsiz haqqımda necә şayilәr uydurur? Hamıya danışır ki,
guya mәn pulu sağa-sola sәpәlәyәn anadangәlmә bәdxәrc,
dәhşәtli dәrәcәdә israfçıyammış, o isә ha çalışsa da, mәni
ağıllandıra bilmәyib, bu sәbәbdәn mәcbur olub ki, ayrılsın vә
mәni hәmişәlik tәrk etsin.

503