Page 499 - alberto moravia_Макет 1

Bədxərc

arvadımı sevmirdim. İndi yeganә istәyim ondan ibarәt idi ki,
onun acığına, lap müflislәşmәk bahasına da olsa, simic
olmadığımı sübuta yetirim. Ancaq ağlımda tutduğumu hәyata
keçirmәzdәn qabaq daha hansı tәrәddüdlәrdәn keçmәdim, nә
dәhşәtlәr yaşamadım! Yәqin, özünü dәnizә atmaq istәyәndә
bu cür olur – aşağıda, ayaqlarının altında dalğaların çırpıntısını
görürsәn vә birdәn-birә sәnә dәhşәtli gәlir.
Mәn Ripetta rayonundakı sahil küçәsinә gәlib çıxdım.
Günәş sanki yaz günәşiydi, ilıq şәfәqlәr saçırdı. Birdәn
körpünün aşağısında, quru yerdәcә oturmuş dilәnçi gördüm.
O, әlini qabağa uzadıb sәdәqә istәsә dә, üzünü günәşә tutmuşdu.
Dilәnçinin arxayın çöhrәsinә, yarıaçıq gözlәrinә, gülümsәr
dodaqlarına baxıb fikirlәşdim: “Nәdәn qorxuram axı? Lap
bunun gününә düşsәm belә, yenә indikindәn xoşbәxt olacam”.
Sonra cibimdәki minlik әsginasları çıxarıb ovcumun içindә
bәrk-bәrk sıxdım, dilәnçiyә yaxınlaşıb birini onun şlyapasına
atdım. Dilәnçi kor idi, tәşәkkür-filan etmәdәn bayaqkı kimi
üzünü günәşә tutub oturmuşdu vә elәcә yerindә oturub
dilәnmәyinә davam elәdi.
Bir az yuxarıda, körpünün arxasında qabağıma saat mağazası
çıxdı. İçәri girib, çox da fikirlәşmәdәn arvadım üçün on sәkkiz
min lirәyә saat aldım, cibimdә qalan min lirәyә isә taksi tutub
öz dükanıma gәldim.
Artıq özümü yaxşı hiss edirdim, hәrçәnd içimdәki xof
hәlә sovuşmamışdı.
Bütün sәhәri alıcılara rәdd cavabı verib, özümü tox
saxladım, sanki heç nә olmamışdı. Birinә cavab verdim ki,
mal artıq qurtarıb, o birinә qiymәti çox baha dedim, başqasına
malın satıldığını, dükana yalnız nümunәlәrin göndәrildiyini
bildirdim. Hәtta xoşum gәlmәyәn iki alıcıyla kobud davranmağı
da bacardım. Özümә isә deyirdim: “Möhkәm ol, çәtini birinci
addımı atmaqdır”.
Hәmin gün evә qayıtmağım xalis it әzabıydı; mәnә elә
gәlirdi ki, bütün olub-keçәnlәrә baxmayaraq, hәlә dә arvadımı
sevirәm. Bundan әn çox ona görә qorxurdum ki, belәdә son

499