Page 518 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

kimi anlayıb. Eyni zamanda onu da başa düşdüm ki, qüsursuz
qәtl planı baş tutmadı.
– Görәsәn, bu yaraşıqlı oğlanda çәkmәyә bir şey olmaz
ki?
Qadın karnaval maskasına bәnzәyәn saxta tәbәssümlә
danışır, mәnsә dinmәzcә durub bu zavallı mәxluqa baxırdım.
Birdәn qadına da, özümә dә, hәtta Riqamontiyә dә yazığım
gәldi. Bir az qabaq içimdә ona sonsuz nifrәt vardı, indi o
nifrәt bir andaca harasa yoxa çıxmışdı. Gözüm yaşla dolmuşdu;
acı-acı düşünürdüm ki, mәhz bu qadının sayәsindә mәn qatilә
çevrilmәdim.
– Çәkmәyә siqaretim yoxdur, – dedim, – amma әvәzindә
bunu götür; satsan, azından min lirә qabaqsan.
Bunu deyib tapançanı zorla qadının ovcuna basdım. Sonra
enişdәn aşağı tullanıb xiyabana tәlәsdim. Bu vaxt Viterboya
gedәn qatar öz qırmızı qığılcımlarını qaranlığa sәpә-sәpә ötüb-
keçir, vaqonlar bir-birini ardınca dartır, pәncәrәlәrdәn gur işıq
gәlirdi. Dayanıb qatarın uzaqlaşmasına baxdım, sonra tәkәrlәrin
ölәziyәn sәsinә qulaq asıb evә qayıtdım.
Ertәsi gün barda Riqamonti mәnә dedi:
– Bilirsәn, mәn bunun arxasında nәsә oyun olduğunu hiss
edirdim… amma dәxli yoxdur… hәr halda, sәn mәni yaxşı
doladın.
Onu diqqәtlә gözdәn keçirdim, hiss etdim ki, artıq nifrәtim
sovuşub. Halbuki elә hәminki Riqamonti idi: hәmin alın,
hәmin burun, hәmin gözlәr, hәmin saçlar, hәmin tüklü qollar.
İçimdә elә bir yüngüllük hiss etdim ki, sanki bayırda barın
tentini qabardan aprel külәyi mәni dә büsbütün tәzәlәmişdi.
Riqamonti mәnә iki fincan qәhvә verdi ki, barın önündәki
güntutan masanın arxasında oturmuş müştәrilәrә aparım.
Fincanları ondan alarkәn yavaşdan dedim:
– Axşam görüşәkmi? Mәn Ameliyanı dәvәt etmişәm.

518