Page 523 - alberto moravia_Макет 1

İştaha

sonraya saxlamaq olar, bәs pendirli makaronu neylәyim, qalsa,
xarab olacaq.
Qız bütün bunları ara vermәdәn birnәfәsә söylәdi, sonra
әzilmәsin deyә paltarının arxa tәrәfini yüngülcә qaldırıb köhnә,
yaprıxmış divanda oturdu, dәrhal da sözünә davam elәdi.
– Qulaq as, Karlo, bilirsәn sәni niyә dostunla birgә dәvәt
etmişәm?! Anam deyib ki, münasibәtimizi aydınlaşdıraq…
Amma sәni bәri başdan xәbәrdar edirәm: mәni dilә tutmaq
әbәsdir.
Bilmirәm niyә, amma bu qızğıncasına deyilәn sözlәr
canıma yağ kimi yayıldı. Üstәlik, danışa-danışa Faustina
gözünü mәnә zillәmişdi, Karlonun heç üzünә dә baxmırdı.
Baxışlarımız toqquşanda qızın necә nazla gülümsәdiyini dә
sezdim. Karlo isә bu vaxt ağlamsınırdı:
– Mәni sevmirsәnsә, bәs onda mәn neylәyim?
Faustina ürәkdәn qәhqәhә çәkdi, ağzındakı ağappaq dişlәr
görsәndi.
– Mәn nә bilim?! Özünә ayrısını taparsan… Ya da heç tap-
ma… Bunun mәnә dәxli yoxdur. Daha bizimki qurtardı.
Görmәk istәmirәm sәni, başa düşürsәn?! Lap zәhlәmi tökmüsәn,
bezdirmisәn mәni…
– Niyә bezdirmişәm axı?.. Neylәmişәm ki?.. Mәndәn niyә
zәhlәn gedir?
Faustina hirslә yerindәn sıçrasa da, şәn cavab verdi; özü
dә bu vaxt yaşıl gözlәri daim mәnim üzümdә gәzişirdi,
Karlonun yox.
– Bilmirsәn niyә zәhlәm gedir? Ona görә ki, sәn…
gonbulsan, mağmınsan, qarınqulusan… Fikrin-zikrin yemәyin
yanındadır, bütün gün qarnını doyurmağı düşünürsәn, yedikcә
dә piylәnib şişirsәn. Bilirsәn rәfiqәlәrim mәnә nә deyir? Kral
Farukun nişanlısı… Biz yanaşı duranda, fәrqi olmur, elә bil
fillә qarışqayıq... Get öz tayını tap, mәn sәnin tayın deyilәm.
– Axı mәn sәni çox sevirәm!
– Mәnsә bir tikә dә!

523