Page 51 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

geri qayıtmamışdılar. İndi dә kişilәri işlәtmәk üçün Almaniyaya
göndәrәn faşist patrullarından gizlәnirdilәr. Oğlanlar bütün
günü portağal bağlarında itib-batır, evә yalnız nahar vә şam
elәmәyә gәlirdilәr. Yemәklәrini sәssiz-sәmirsiz yeyib, tezcә
dә yox olurdular. Bizimlә çox nәzakәtli davranırdılar, amma
nәdәnsә onlardan xoşum gәlmirdi. Bunun üçün elә bir sәbәbim
yox idi deyә özümü qınayırdım. Ancaq günlәrin bir günü başa
düşdüm ki, hissiyyatım mәni aldatmır: onlar, doğrudan da,
nadürüst, yaramaz adamlar imiş.
Evin yaxınlığında, portağal ağaclarının arasında yaşıl
rәnglәnmiş әldamı vardı. Konçetta mәnә demişdi ki, portağalı
toplayandan sonra bura yığırlar. Bәlkә dә, düz deyirdi, ancaq
hәlә yığım mövsümü deyildi. Ağacların üstü meyvәlәrlә
doluydu, buna baxmayaraq, Konçetta öz oğullarıyla birgә tez-
tez әldamının yan-yörәsindә nә ilәsә mәşğul olurdu. Mәn hәr
şeyә burnunu soxan adam deyilәm, ancaq qızınla tanımadığın
evdә qalırsansa, hәm dә ev sahiblәrinә o qәdәr dә ürәk
qızdırmırsansa, hәr şeylә maraqlanmağa borclusan. Odur ki,
növbәti dәfә ailә ora gedәndә portağal ağaclarının arxasında
gizlәnә-gizlәnә onların arxasınca düşdüm. Әldamı da talada
yerlәşirdi, ancaq bu, evin olduğu taladan nisbәtәn kiçik idi.
Çox köhnә, rәngi soluxmuş, yana әyilmiş tikilinin taxtaları
bir-birindәn aralanmışdı. Vinçenso qatır qoşulmuş arabasını
talanın ortasında saxlamışdı. Arabaya cürbәcür әşyalar
yüklәnmişdi: çarpayı torları, döşәklәr, stullar, dolablar,
bağlamalar. Әldamının enli qapısı taybatay açıq idi. Konçettanın
oğulları arabanın kәndirini açırdılar. Vinçenso, sifәtindә dünәnki
axmaq ifadә, bir tәrәfdә oturub çubuq çәkirdi. Konçetta
әldamının içәrisindәydi, onu görmürdüm, ancaq sәsini eşidirdim:
– Әlli olun, tәrpәnin, tәlәsmәk lazımdır.
Hәmişә az danışan, ağır tәrpәnәn, qorxa-qorxa gәzәn
qardaşlar indi tamamilә dәyişilib qıvraq, hәrәkәtli, işgüzar,
enerjili adamlara çevrilmişdilәr. Öz-özümә düşündüm ki, hәrә

51