Page 50 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

onu başa düşdü ki, mәn sәxavәt kisәmin ağzını açmağa
hazıram. Sonradan öyrәndim ki, ağıldankәmdir, onu zәhmәtsiz
gәlirdәn savayı, heç nә düşündürmür. Ancaq bu adam asan
qazanc mәsәlәsindә dә naşıydı – dediklәrimi çәtinliklә başa
düşür, elә hey tәkrarlayırdı:
– Otağımız yoxdur… pulunu verәcәksәn? Nәylә?
Onun yanında әtәyimi qaldırıb, pulu çıxarmaq istәmirdim,
ehtiyat edirdim – bu qarışıq zәmanәdә oğrular, qatillәr meydan
sulayırdı. Kişinin sir-sifәtindәn isә quldurluq yağırdı. Bir
müddәt belәcә, onu әmin etmәyә çalışdım ki, narahat olmasın,
pulunu verәcәyәm. Ancaq nә illah elәdim, kişiyә qandıra
bilmәdim. Rozetta qolumdan çәkib, pıçıltıyla deyirdi ki, çıxıb
getsәk yaxşıdır. Ancaq xoşbәxtlikdәn, elә bu vaxt kişinin
arvadı gәlib çıxdı. Alçaqboylu, çәlimsiz qadın әrindәn xeyli
cavan idi, alışıb-yanan gözlәri oyur-oyur oynayırdı. O, bizim
nә istәdiyimizi dәrhal başa düşdü:
– Otaq istәyirsiniz, әlbәttә, әlbәttә! Biz artırmada, ya da
samanlıqda yatarıq, öz otağımızı sizә verәrik. Yemәyimiz dә
var, birgә şam elәyәrik. Düzdür, sadә kәndli yemәyidir…
Kişi kәnara çәkilib mısmırığını sallamışdı. O, indi yemәkdәn
qalmış, narazı-narazı gözünü qırpan xәstә hindtoyuğuna
oxşayırdı. Qadın qolumdan yapışıb dil-boğaza qoymurdu:
– Gedәk otağınızı göstәrim, gedәk, gedәk, öz yorğan-
döşәyimi sizә verәcәyәm. Әrimlә mәn artırmada yatarıq.
O, bizi pillәkәnlә ikinci mәrtәbәyә apardı.
Belәcә, Konçettanın (qadının adı Konçetta idi) yanında
qalmağa başladıq. Әri Vinçenso ondan iyirmi yaş böyük idi.
Onlar şәhәrdәn qaçıb, dağ kәndlәrindәn birinә pәnah gәtirmiş
ticarәtçi Festa ilә yarılığa işlәyәn kәndlilәr idi. Rozario vә
Cüzeppe adlı iki oğulları vardı; ikisi dә qaraşın, kobud üz
cizgilәri olan, daralınlı cavanlar idi. Çox az danışır, ümumiyyәtlә,
evdә az-az görünürdülәr. Bunun da sәbәbi vardı, onlar burada
gizlәnirdilәr: İtaliya müharibәdәn çıxanda ordudan qaçmış,

50