Page 493 - alberto moravia_Макет 1

Çoçaralı qız

– Beşini götürmüşәm, beşini dә qaytarmışam, mәndәn nә
istәyirsiniz?! Mәn bu kitablara bir әtәk pul vermişәm, heç
satdığımın pulu bu qәdәr deyildi...
Professor elә sarsılmışdı ki, dili söz tutmurdu; ağzını açıb
gah mәnә, gah Tudaya baxsa da, bir kәlmә danışa bilmirdi.
– Bax da, – Tuda sözünә davam elәdi. – Görmürsәn cildlәri
eynidir, özü dә bunlar sәninkilәrdәn daha yaxşıdır… Bax da!
Çәkilәri dә eynidir… Xahiş elәdim, tәrәzidә mәnimçün çәkdilәr,
dörd kilo yarım gәldi... Sәninkilәrin çәkisi dә düz bu qәdәr
olmuşdu.
Bu dәfә professor güldü. Әlbәttә ki, acı-acı.
– Kitab danadı ki, tәrәzidә çәksinlәr? Başa düş, kitablar
cürbәcürdür, biri o birindәn fәrqlәnir. Hәr kitab bir cürdür,
hәrәsinin öz müәllifi var... İndi mәn bu kitabları neylәyәcәm?..
Amma qız heç cür qanmaq istәmir, beyninә heç nә batmırdı.
İnadla eyni sözlәri tәkrarlayır, iki ayağını bir başmağa dirәyib
dediyini deyirdi:
– Beşini götürmüşdüm, beşini dә qaytardım… Onların da
cildi var, bunların da… Mәn başqa şey bilmirәm.
Axırda professor onu mәtbәxә göndәrdi.
– Get, – dedi, – get nahar hazırla. – Kifayәtdir, mәn daha
vaxtımı boşuna xәrclәyib qanımı qaraltmaq istәmirәm.
Tuda mәtbәxә keçәndә başını bulayıb tәәssüflә dedi:
– Çox hayıf… Yaxşı qızdır… Amma yontulmayıb, yaman
köntöydür.
– Әsl siz istәyәndir, professor, – dedim. – Hansından
istәmişdinizsә, ondan.
1
– Mea culpa – o mızıldandı.
Tuda özünә münasib yer axtara-axtara hәlә bir müddәt
professorun evindә yaşadı. Sonra süd dükanında qabyuyan
işinә düzәldi. Hәrdәn mәnә baş çәkmәyә gәlir. Söhbәt vaxtı
kitab әhvalatını biz heç vaxt yada salmırıq. Amma bir dәfә
Tuda mәnә dedi ki, tәzәlikcә yazı-pozu öyrәnmәyә başlayıb.

1 Mea culpa – mәnim günahımdır (latınca)
493