Page 485 - alberto moravia_Макет 1

ÇOÇARALI QIZ

Professor iki ayağını bir başmağa dirәyib inad göstәrәndә
mәn artıq neçәnci dәfәydi ona deyirdim:
– Baxın ha, professor, bunlar sadә qızlardır… Kәndçidirlәr…
Neylәdiyinizi düşünün… Yaxşısı budur, Roma qızlarından
seçib götürәsiniz… Çoçaralı qız necә olasıdır: qaba, yonulmamış,
üstәlik dә, zır savadsız.
Axırıncı söz professorun xüsusilә xoşuna gәldi.
– Savadsız!.. Әlbәttә ki, savadsız!.. Mәnә dә belәsi
lazımdır… Әn azından, komiks oxumaz…
Ağımtıl bığları olan codsaqqallı professor liseydә dәrs
desә dә, әsas mәşğulliyәti dağıntıları, köhnә tikililәrin qalıqlarını
tәdqiq etmәk idi. Hәr bazar günü, hәmçinin ara günlәri gah
via Appiada, gah Roma Forumunda, gah Karakallanın
termalarında avaralanır, qәdim Romanın xarabalıqlarında
eşәlәnirdi. Xalis kitab dükanına oxşayan mәnzili başdan-başa
arxeologiyaya aid nәşrlәrlә, hәr cür kitablarla doluydu. Yaşıl
pәrdәnin arxasında qalaqlanmış qalın-qalın cildlәr artırmadan
başlayaraq bütün evi tutmuşdu – dәhlizlәr, otaqlar, hәtta dәlmә-
deşiklәr dә kitabla doluydu. Kitab olmayan yer tәkcә mәtbәxlә
hamamxanaydı. Özü dә professor kitabları göz bәbәyitәk
qoruyurdu: kimin hünәri vardı icazәsiz onların bircәciyinә әl
dәysin.
Professorun bu qәdәr kitabın bircә-bircә hamısını oxuması
tәsәvvürә sığmırdı, di gәl, bizim Çoçarada dediyimiz kimi,
gödәnini heç cür doyura bilmirdi: liseydә mәşğul olmadığı, ev
tapşırığı vermәdiyi, yaxud xarabalıqları tәdqiq etmәdiyi
günlәrdә, adәtәn, kitab dükanına yollanır, bukinistlәrin
arabalarında eşәlәnir, evә dә hәmişә qoltuğunda kitab
bağlamasıyla qayıdırdı. Bir sözlә, uşaqlar marka yığan kimi,
professorun da işi-gücü kitab toplamaq idi. Bәs niyә iki ayağını
bir başmağa dirәmişdi ki, ev qulluqçusu hökmәn mәnim

485