Page 482 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Bununla da mәsәlә bağlandı.
Bir gecә bayırda xışıltı sәsi eşidildi. Tez ayağa qalxdım,
tapançanı götürüb barakdan çıxdım. Gecә aydınlıq idi; ay
sanki qopub çәllәyә düşmüşdü: çәllәyin suyu gümüş kimi
işıldayırdı. Hava elә işıqlıydı ki, anbarın әrazisindә, az qala,
hәr çınqılı seçmәk olurdu. Aydın sәmanın fonunda tәkcә
tәpәlәr qaralırdı. Bir sözlә, gündüz kimi işıqlı idi vә mәn
qaraltını dәrhal gördüm: o, barakların arasından sivişmәk
istәdi, amma tez qışqırdım:
– Dayan! Yerindәn tәrpәnmә!
Adam yerindәn çıxıb әrklә dedi:
– Tapançanı aşağı sal! Mәni tanımadın, nәdir?
Kim olsa yaxşıdır: Teodoro. Hәmin o monterotondolu tip.
Amma yaman dәyişmişdi! Әyin-başı cır-cındır içindә idi,
batıq yanaqlarının sarımtıl tükü uzanıb codlaşmışdı, sapsarı
gözlәri isә canavar gözütәk işarırdı.
– Malı aparmağa gәlmişәm. Dostlar maşında, darvazanın
dalında gözlәyir.
– Mal sәninki deyil, Rinaldininkidir.
Qәrәz çәnә-boğaz olduq. Әvvәl istәdi mәni qorxutsun,
sonra pay tәklif elәdi. Heç cür razılaşmadım. Biz çәllәyin
yanında dayanmışdıq. Bu vaxt Emiliyanın pәncәrәsindә işıq
yandı. O, bizә baxırdı. Axır sözüm bu oldu:
– Nә qәdәr gec deyil, buradan rәdd ol.
– Qorxma, gedirәm, – deyib darvazaya tәrәf yönәldi.
Ardınca getdim. Ondan göz çәkmirdim, bilirdim ki, belәsi
hoqqasız ötüşmür, axırda bıçağa әl atır. Doğrudan da, qapıya
çatmamış qәfildәn geri dönüb üstümә atıldı. Bir addım geri
qoyub atәş açdım. İnanmazsınız ki, başını sinәsinә әyib, tülkü
gözlәrini bәrәltmiş halda tәzәdәn üstümә gәlirdi. Bir әlini
yarasının üstünә qoyub sıxırdı, o biri әlindә bıçaq tutmuşdu.
Bir atәş dә açdım, sәndirlәyib yıxıldı.
Ertәsi gün polislәr tәhqiqat aparıb müәyyәn etdilәr ki, bu
tip hәbsxanadan qaçmış cinayәtkardır. Vәssalam. Şirkәt isә

482