Page 476 - alberto moravia_Макет 1
P. 476
Alberto Moravia
– Get pendirini sat… Qanmaz, heyvan, kәndçi.
Axırda oğlan çiyinlәrini qısıb aralandı, haradasa camaatın
içindә itib-batdı, mәn dә Çezareyә tәrәf döndüm. Amma onu
görmәyәndә, az qala, damarlarımda qanım dondu. Adamlar
mәni oğlandan aralayandan sonra dağılışıb hәrәsi öz işinin
dalınca gedirdi. Çezare isә heç yerdә gözә dәymirdi: nә
vağzalda, nә bağda, nә dә del Ezedra meydanında. Elә bil heç
yox imiş. Yerli-dibli yoxa çıxmışdı. Onunla birgә dә әlli min
lirә. Özümdәn asılı olmadan elә bir ümidsiz jest elәdim ki,
hәtta kimsә ayaq saxlayıb soruşdu:
– Özünüzü pis hiss edirsiniz? Halınız yaxşı deyil?
Hirsimdәn әsә-әsә meydandan necә götürüldüyümü
bilmәdim. Tövşüyә-tövşüyә, büsbütün qan-tәr içindә ta Viçensә
qәdәr yüyürdüm; Ottavionun dükanına çatanda qaçmaqdan
nәfәsim tәntimişdi.
Gonbul Ottavio hәmişәki yerindә, şüşә arakәsmәsinin
arxasında oturub rahatca işlәyirdi; lupanı gözünә yaxınlaşdırıb
nәyisә diqqәtlә nәzәrdәn keçirirdi. Hәmişәki kimi dә sәliqәsiz
idi, üzünü qırxmamışdı. İçәri girdim, nәfәsimi dәrib birbaşa
dedim:
– Bilirsәn, Ottavio, mәn sәnin pulunu verә bilmәyәcәm…
Әgәr istәyirsәnsә, әvәzindә bax bu sikkәni götür.
Ottavio mәnә fikir vermәdәn sikkәni sakitcә әlinә alıb
gözlәrinә yaxınlaşdırdı, dәrhal da şaqqanaq çәkdi. Sonra ayağa
qalxıb, gülmәyinә davam edә-edә çiynimә vurdu:
– Roma sikkәsi! Roma sikkәsi! Demәli, başlamısan Roma
sikkәlәrini saxtalaşdırmağa! Gör nә gündәsәn ki, qәlp sikkәnin
umuduna qalmısan!
476
