Page 474 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

– Nә neçәyәdir?
– Deyirәm, sәn buna nә qәdәr istәyirsәn?
– Qoy olsun altmış min.
Qabaqcadan şәrtlәşdiyimiz qiymәt belә idi, ancaq Çezare
bu qәdәr kütbeyin olmasaydı, qiymәti dәrhal malın üstünә
yapışdırmazdı, әvvәlcә soruşardı ki, siz nә qәdәr verәrsiniz?
Ya da bir ayrı söz soruşardı. Daha neylәyәsәn, mәn xoşbәxt
tәsadüfü әldәn buraxmaq istәmәyәn adam kimi, bayaqkı
qәtiyyәtlә dedim:
– Әlli min! Mәn buna әlli min verirәm… Necәdi, razısan?
Hәmin vaxt oğlana gözucu nәzәr saldım: deyәsәn, hәrif
qarmağa keçmişdi. Doğrudan da, elә o dәqiqә söhbәtә qarışıb,
tәklifini elәdi:
– On min artıq verirәm… Bәlkә, mәnә güzәştә gedәsәn?
Oğlan bunu çox yumşaqcasına dedi, sanki adamı dilә
tuturdu. Çezare başını qaldırıb yazıq-yazıq üzümә baxdı,
üzrxahlıq elәyirmiş kimi utana-utana:
– Bilirsiz, – dedi, – bu cavan oğlan sizdәn qabaqdır. Siz
Allah üzrlü sayın, sinyor, amma mәn sikkәni ona vermәliyәm.
Oğlan bizә baxa-baxa nazik, ağımtıl bığlarını çeynәyirdi.
– Amma üstümdә pulum yoxdur, – birdәn o dedi. – Gedәk
mәnimlә, haqqını ödәyәrәm.
– Hara gedәk?
– Polisә!
Çezare yerindәcә meyitә döndü, qorxudan yazığın gözlәri
bәrәlә qaldı. Başa düşdüm ki, müdaxilә etmәliyәm, özü dә
tam qәtiyyәtlә.
– İcazәnizlә, hansı әsasla?.. Siz kimsiniz?.. Polis agen-
tisiniz?
– Yox, polis agenti deyilәm, – oğlan kinayә ilә dillәndi, –
amma sizin zәnn etdiyiniz axmaq da deyilәm… Siz bu qәlp
sikkәni mәnә soxuşdurmaq istәyirdiniz, elә deyilmi?.. Gedәk
polisә, orada ayırd edәrik.

474