Page 469 - alberto moravia_Макет 1

Roma sikkəsi

– Attilio, mәni tanımadın?
Bu, Çezare idi: fәrsizin fәrsizi, uğursuzun yekәsi!
Tanışlığımız müharibәdәn sonrakı qara bazar illәrinә tәsadüf
etmişdi. Onda Çezare siqaret alveriylә mәşğul olurdu, gözә
çarpmadan, necә deyәrlәr, öz yerindә pas atıb qalmışdı.
Görkәmi hәmişә olduğundan daha miskin idi. Rәngi solmuş
yamaqlı paltosu axıracan düymәlәnsә dә, boynunun çılpaqlığını
gizlәdә bilmirdi – nә yaxalığı vardı, nә qalstuku; heç başında
papağı da yox idi. Toz basmış dağınıq saçlarında gözümә hәr
cür zir-zibil sataşdı; yәqin, baraklarda gecәlәyirdi. Düzünü
desәm, ona baxmaq dәhşәt idi.
– İşlәrin necәdir, Çezare? – çaşqın halda soruşdum.
– Bir dәqiqәliyә düşәk, – dedi. – Sәnә sözüm var.
Bilmirәm nәyә görә, ancaq içimdә bir ümid qımıldandı ki,
bәlkә, Ottavioya verәcәyim pulları özümdә saxlamağa nәsә
bir yol tapacam. Odur ki, razılıq әlamәti olaraq başımı tәrpәdib
çıxışa yönәldim; tramvay via Volturnon yaxınlığındakı balaca
vağzal bağının yanında saxlayanda ikimiz dә yerә düşdük.
Çezare mәni xudmani bir guşәyә çәkib zәvzәmәyә başladı:
– Sәndә min olmaz ki?
– Min nә?
– Min lirә… İki gündür dilimә heç nә dәymәyib.
– Bravo! – sәsimi ucaltdım. – Quşu gözündәn nişan
almısan. Mәn elә indicә başımı sındıra-sındıra qalmışdım ki,
görәsәn, min lirәni hara xәrclәsәm yaxşı olar.
Onu әlә saldığımı başa düşüb, gileyli tonla dedi:
– Yaxşı, әgәr borc vermәk istәmirsәnsә, onda, heç olmasa,
mәnә kömәk elә.
Bәrayi-ehtiyat soruşdum ki, ona necә, nәylә kömәk edә
bilәrәm.
– Bir bura göz yetir.
Bunu deyib cibindәn nәsә çıxartdı, baxanda gördüm ki,
ovcunda toz-torpağa bulaşmış, üzәrindә qadın tәsviri olan,
qızıl suyuna çәkilmiş Roma sikkәsi tutub.

469