Page 464 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

– Yox, sinyor, yolun sağıyla yox, tәn ortasıyla gedirdin,
özün dә getmirdin, ilbiz kimi sürünürdün.
– Yuxulu hәşәrat! – hansısa yük maşınının sürücüsü ona
qışqırdı. – Belәsinә dә sükan tapşırarlar?!
Büsbütün tәr içindә maşından birtәhәr çıxdım, gördüm ki,
arxamızda ağır vә yüngü maşınlarının uzun bir sırası düzlәnib.
Mәn yatanda Peppino hikkәsindәn bu bәdbәxtlәrә ötüb keçmәyә
yol vermәmişdi, mәcbur elәmişdi ki, günün altında otuzla
getsinlәr. Xoşbәxtlikdәn, qatar tez keçib-getdi, şlaqbaum açıldı.
Maşına әylәşib Peppinoya dedim:
– Zarafatı qoy bir kәnara, yol ver keçsinlәr, yoxsa pis qur-
taracaq.
Siz dәrsi başa çatan uşaqların mәktәbdәn necә qaçdıqlarını
görmüsünüzmü? Bax belәcә, biz dә yolun qırağına çәkilәndә,
bütün avtomobillәr vә yük maşınları, zәncirdәn qırılmış kimi,
bizi tüstüyә basıb ötüb keçdilәr.
Anquillara biz yalnız saat üç radәlәrindә gәlib çatdıq,
dәrhal da özümüzü gölün böyründәki yemәkxanaya verdik.
İsti dözülmәz idi. Külәş kimi quruyub saralmış sahillәrin
arasındakı göldәn ağ buxar qalxırdı.
Günәş Peppinonun tәrli sifәtini yandırırdı, o isә hәlә dә öz
yeknәsәq sәsiylә maşın barәdә nәsә danışmağındaydı. Bir
yandan dözülmәz bürkü, bir yandan da onun naqqallığı mәni
tәngә gәtirmişdi. İsti bütün iştahamı küsdürdüyündәn çaxıra
güc vermişdim. Hansısa anlaşılmaz metal dadı versә dә, әn
azından, soyuq idi, onu birbaşa çaxır anbarından gәtirirdilәr.
Nәyin tamı olduğunu bilmәk üçün içdikcә içmәk istәyirdin...
Yarım litrin axırına çıxdım, sonra yenә, yenә içdim, Peppino
isә çәnәsinә güc verib elә hey maşından danışırdı. Nәhayәt,
bәs deyincә gillәdib, birsaatlıq müddәtdә ilk sözlәrimi dilә
gәtirdim:
– Hә, tәrpәnәkmi?
Peppino bir qәdәr pәrtlәşәn kimi oldu.

464