Page 462 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

– Danışıq puldan irәlidir… Belә götürәndә, maşının yiyәsi
mәnәm. Mәn sәnә hәzz yaşada bilәrәm, amma istәmirәm ki,
bu, bir vәrdişә çevrilsin... Gәzinti-filan, vәssalam.
Nәhayәt, mәn sәbrimi cilovlaya bilmәyib dedim:
– Bilirsәn nә var, Peppino, mәn heç o maşına tüpürmәk dә
istәmirәm!
Amma dediyimә tez dә peşman oldum, çünki yazıq çaşıb
qaldı, üzündә incik ifadә yarandı. Әlini çiynimә vurub dedi:
– Di yaxşı, dostum, әsәbilәşmә, zarafat üçün dedim...
Görәrsәn, maşın mәndәn çox sәnә xidmәt edәcәk.
Bunu deyib üzümә elә qorxa-qorxa baxdı ki, ona hәtta
yazığım gәldi. Dedim hesab elә ki, danışıb razılaşmışıq,
inşallah, maşın gәlәndә Romanın әtrafına qәşәng bir gәzintiyә
çıxarıq.
Onda ağlıma gәlmәzdi ki, dilimdәn bәlaya düşәcәm,
Peppino sözümdәn tutacaq mәni. Amma heç demә, kötüklәrin
yaddaşı möhkәm olurmuş. Düz dörd aydan sonra sübh tezdәn
Peppino mәnә zәng etdi:
– O artıq gәlib!
– Kim?
– Әla şeydi! İndi sәnin dalınca gәlәcәm, sәhәr öynәmizi
Braççanoda yeyәrik.
– Kim, kim gәlib? Doğrudanmı hәmin qız?
– Nә qız? Qız nәdi? Maşını deyirәm… Beşcә dәqiqәyә
sәnin yanındayam... Hazırlaş.
Hәqiqәtәn dә, birazdan gәlib çıxdı. Benzini az işlәdәn adi,
balaca maşındı, Romada belәsindәn minlәrlәdir. Peppino
maşından çıxıb aşağı әyildi, avtomobilin ora-burasına göz
gәzdirib, özündәnrazı görkәmlә mәnә yaxınlaşdı.
– Hә, de görüm, necә maldır?
– Pis maşın deyil, – mәn ağızucu dedim.
– Sәn bir burasına fikir ver, – o, qolumdan yapışıb mәni
maşına tәrәf çәkdi vә naqqallığa başladı. On dәqiqәyәcәn
qulaq asıb, sözünü kәsdim:

462