Page 475 - alberto moravia_Макет 1

Roma sikkəsi

Üzümә yazıq-yazıq baxan Çezarenin bütün ümidlәri mәnә
qalmışdı. Birdәn ağlıma yaxşı bir fikir gәldi.
– Sәhviniz var, – dedim. – Kәnardan baxanda, ola bilsin,
görkәmindәn bu adamı, hәqiqәtәn dә, fırıldaqçıya, mәni onun
ortağına, sizi dә aldadılmış qurbanlığa oxşatmaq mümkündür.
Әslindә isә, mәn bu adamı tanımıram, heç siz dә qurbanlıq
deyilsiniz. Amma mәn, hәqiqәtәn, antikvaram. Sikkә dә qәlp
deyil, xalisdir. Mәn onu alıram...
Vә Çezareyә tәrәf dönüb sәsimi qaldırdım:
– Ver! Ver onu bura! Al, bu da sәnin pulun!
Çezare әmrә tabe oldu; mәn Ottavioya mәxsus olan әlli
min lirәni sayıb ona uzatdım. Sonra oğlana müraciәtlә dedim:
– Qoy bu sizә dәrs olsun, namuslu adamı fırıldaqçıdan
ayırmağı öyrәnin… Adamları tanımağı bacarın.
– Yaxşı, bәs kim mәnә sübut edә bilәr ki, siz әlbir deyilsiniz,
qabaqcadan danışmamısınız? – oğlan әl çәkәnә oxşamırdı.
İndi, saxta sikkә üçün bu qәdәr pul ödәyәndәn sonra
ürәyimdәn keçirdi ki, bu cüvәllağını yaxşıca sancım, dәrsini
necә lazımdısa verim. Artıq mәn ona nifrәt edirdim.
– Biz danışmışıq? – çiyinlәrimi çәkib dedim. – O saat
görünür ki, kәndçisәn, özü dә lap zırından. Bәlkә, sәnin
pendirdәn yaxşı başın çıxır, namuslu adamları isә qәti
tanımırsan… Yaxşısı budur, qayıdasan evinizә.
– Belә oldu?! Mәnәm kәndçi?! Sәn bunu kimә deyirsәn?
Özün dә çığırma… donuz.
– Donuz sәnsәn, özü dә iylisindәn...
Neyçünsә bәrk qeyzlәnmişdim; bәlkә, ona görә ki, indi
artıq özümü haqlı sayırdım. Oğlan da borclu qalmadı:
– Yaramaz...
Söz ağzından çıxan kimi üstünә atıldım, çalışdım, tülkü
yaxalığından yapışıb payını verim. Amma sәs-küyә yığışan
bekar adamlar araya girib bizi ayırdı. Mәn onların әlindәn
çıxmağa çalışır, qışqırmağa davam edirdim:

475