Page 453 - alberto moravia_Макет 1

Mən yox demirəm

çәnә döymәsi yaxşılıqla qurtarmayacaq, gec-tez bunun bir
fәsadı çıxasıdır.
Bunun müqabilindә Adele mәnә nә cavab versә yaxşıdır:
– Sәn özünә arvad yox, nökәr axtarırsan.
Bax bütün bu mübahisәlәrin ucbatından biz, necә deyәrlәr,
hәmişә qanlı-bıçaq idik. Elә ki ağzımı açıb nәsә deyirdim
(mәsәlәn: “Bu gün hava günәşlidir”), lap burada mübahisәlik
bir şey olmasa da, fәrq elәmәz, hiss edirdim ki, artıq bәrk
qıcıqlanıram, gәrginlәşirәm; özümdәn asılı olmadan hazır
dayanırdım ki, indicә mәnә etiraz edәcәklәr. Üzümü ona
çevirib baxan kimi, hәqiqәtәn dә, hәmin dәqiqә Adelenin
cavabını eşidirdim:
– Nә danışırsan, Cino! Günәşdәn әsәr-әlamәt yoxdur,
әksinә, bu gün hava yaman buludludur.
Onda mәn şlyapamı qapıb evdәn qaçırdım – yoxsa hirsimdәn
çatlayardım.
Belә günlәrin birindә via Ripettadan keçәrkәn yolda Culiya
ilә rastlaşdım; Adele ilә tanışlıqdan bir az qabaq onunla
görüşürdüm. O vaxt bu qız mәni çox tez bezdirmişdi, çünki
yetәrincә sәrbәst deyildi: haqlı olmadığım yüzdә-yüz aydın
olanda belә, heç bir irad tutmadan hәr şeydә mәnimlә razılaşır,
nә desәm, qәbul edirdi. İndi isә mәn öz müstәqil fikri olan bir
qadınla evliliyimdәn mәmnuniyyәt duymalı olduğum bir vaxtda
Culiyanı, hәr şeydә güzәştә gedәn bu hәlimxasiyyәtli qızı
tәәssüflә xatırlayır, Adeleni ondan üstün tutduğumun
peşmançılığını çәkirdim. İndi Culiya ilә rastlaşmaq mәnә xoş
gәldi, әn azından, ona görә ki, onun xasiyyәti Adelenin
xasiyyәtindәn deyildi. Qız alış-veriş üçün bazara tәlәsirdi,
mәnsә onu yolundan saxladım. Yalnız bir umacağım vardı: bir
daha әmin olmaq vә bununla könlümü xoş etmәk ki, bәs
Culiya yenә әvvәlkitәk mәnimlә sözsüz razılaşır, mәni hәr
mәsәlәdә haqlı sayır, özünün hәmişәki ipәk xasiyyәtindә qalıb
vә hәmişәki kimi hәr hansı etiraza cürәti çatmır. Onu sınamaq
mәqsәdilә soruşdum:

453