Page 447 - alberto moravia_Макет 1

Dublyor

– Aqata, – dedim, – de görüm, mәnә әrә gәlәrsәn?
– Bunu heç ağlıma da gәtirmirәm, – gedә-gedә cavab verdi.
– Niyә?
– Sәn indi nә işlә mәşğul olursan?
– Dublyor işlәyirәm, ancaq…
– Sәn niyә mütlәq aktyor olmaq istәyirsәn? – kinayә ilә
soruşdu. – Yәni, doğrudanmı başa düşmürsәn ki, bu iş sәnlik
deyil?.. Dublyor işlәyirsәn, özün dә mәnimlә evlәnmәk
istәyirsәn… Nәdi, mәni axmaq sayırsan?
– Aqata! – mәn ümidsizcәsinә çığırıb onun әlindәn
yapışdım, amma әlini sәrt şәkildә dartıb әlimdәn çıxartdı. Bu
hәrәkәti xәtrimә elә bәrk dәydi ki, başımı tamamilә itirib
çığırdım: – Hәr halda, dublyor olmaq heç nәyә yaramamaqdan
daha yaxşıdır… Elә bilirsәn ki, zәng vurub sәni, hәqiqәtәn,
studiyaya dәvәt ediblәr? Sәn bunu ciddi sayırsan? Sәni
çağırmağı rejissor kömәkçisindәn mәn xahiş elәmişәm. Çünki
bәrk darıxmışdım, sәni görmәk istәyirdim… Әzizim, bilmәk
istәsәn, sәnә heç kadr arxasında sәs çıxarmağı da hәvalә
etmәzlәr.
Dediyimin peşmançılığını dәrhal çәkdim, amma gec idi.
Onun davranışından belә hiss etdim ki, sözlәrimә inanıb.
Hәmçinin onu da başa düşdüm ki, bu sözlәri dilә gәtirmәklә
Aqatanı hәmişәlik itirdim, onun gec-tez qayıdacağı barәdә
bütün ümidlәrimi yelә verdim.
Qızdan cavab çıxmadı: bir kәlmә danışmadı, ayaq saxlamadı,
üzünün ifadәsi dәyişmәdi. Mәnә tәrәf dә baxmadı: çantası
qoltuğunda ağır-ağır addımlamağına davam elәdi. Onun böyür-
başında vurnuxa-vurnuxa yalvardım ki, bağışlasın, amma o
sanki mәni görmürdü dә. Düz qәnşәrinә baxa-baxa fәhlә
evlәrinin yanıyla tәlәsmәdәn getmәyindә idi. Nәhayәt, әmin
olanda ki, mәni eşitmәk istәmir, sәkinin ortasında durub necә
uzaqlaşdığına baxdım. Yәqin, bәrk peşmançılıq çәkirdi. Bu,
yerişindәn dә bilinirdi: bayaqdan ötkәm addımlarla şәstlә

447