Page 442 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

adamlar minirdi; sonra tramvay tәrpәnib gedir, mәnsә dayanacaq-
da qalırdım. Az sonra yenә dayanacağa adamlar yığışırdı, mәn
dә özümü elә aparırdım ki, guya tramvay gözlәyirәm. Heç
kәsin ağlına gәlmirdi ki, mәnim gözlәdiyim tramvay yox,
Aqatadır. Bir saat, sonra daha on dәqiqә gözlәdim. Axırda
bildim ki, gәlәn deyil. Әlbәttә, on dәqiqә gecikmәk adi şeydir,
xüsusәn dә qadın üçün. Amma mәn qәti bilirdim ki, o daha
gәlmәyәcәk. Necә ki, bәzәn apaydın gündә tufan qopacağını
qәfildәn bilirsәn. Bu, havadanca hiss olunur. Bilirdim ki,
gәlmәyәcәk, hәqiqәtәn dә, gәlmәdi. Bununla belә, yenә yarım
saat, sonra daha on beş dәqiqә gözlәdim. Sonra beş dәqiqә dә
sәbrimi basıb, hәlә altmışacan da saydım. Düz bir saat olması
üçün beş dәqiqә dә durub gözlәdim. Axırda fәvvarәyә yaxınlaşıb
bәnövşә buketini suya tulladım; gülsatan mәnim getmәyimi
gözlәyirdi ki, buketi qarmaqla çıxartsın.
Belә vәziyyәtlәrdә adamın özünü necә aparacağı bәllidir:
başını itirmәyә başlayır, bir sәfehliyin dalınca o birini edirsәn.
Heç nә alınmır, hәr şey әlindәn sürüşüb çıxır. Günortaüstü
fikirlәşdim ki, bәlkә, Aqata görüşәcәyimiz yeri düzgün başa
düşmәyib. Bu ümidlә götürüb tәzәdәn ona zәng elәdim. Qorxa-
qorxa, utana-utana soruşdum:
– Aqata, bәs niyә gәlmәdin? Bәlkә, görüşәcәyimiz yeri
sәnә düzgün izah edә bilmәmişәm…
Aqata dәrhal cavab verdi:
– Yox, sәn hәr şeyi çox yaxşı izah elәdin.
– Bәs onda niyә gәlmәdin?
– Ona görә ki, gәlmәk istәmәdim.
Bu dәfә yenә demәyә söz tapmadım, dәstәyi sakitcә asıb
çıxıb getdim.
Başqası tәslim olardı. Amma mәn Aqatanı sevirdim,
istәyirdim, o da mәni sevsin. Lap bıçaqla böyrümü deşsәydi
dә, yenә hәr şeyin bitdiyinә inanmayacaq, düşünәcәkdim ki,
bunu nifrәtdәn yox, mәnә olan sevgisindәn elәyib. Ona görә

442