Page 444 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

idim. Sarsaq, ucuz bir filmdә cavan aktyoru әvәz etmәliydim,
özü dә arxasını tamaşaçılara tәrәf çevirdiyi mәqamlarda. Bu
aktyorla iki damcı su kimi oxşarlığımız vardı, az qala, bir-
biri mizin eyni idik: eyni bәdәn quruluşu, eyni saç düzümü,
eyni çiyinlәr, eyni yeriş. İntәhası, o, sözlәri yemir, danışanda
ağzından tüpürcәk sıçramırdı; elә buna görәdir ki, çәkildiyimiz
filmdәn milyon qazanırdı, mәnsә vur-tut bir neçә min lirә. Bir
sözlә, mәn dublyor idim: yәni maneken, kukla, tәsadüfi oxşar.
Çәkilişlәr zamanı uzun müddәt bekar qalırdım; mәnlik bir
iş olmurdu. Kinostudiyanın yupiterlәrlә işıqlandırılmayan
qaranlıq küncündә bekarçılıqdan sıxıla-sıxıla, darıxa-darıxa
qaldığım vaxtlar Aqatanı bir daha görmәk üçün fәndlәr
fikirlәşirdim. Bilirdim ki, hamı kimi, o da kinoya hәvәslidir,
hәtta aktrisa olmağa nә sәbәbdәnsә әmәlli-başlı ümidvardır.
Mәncә, o, heç statisliyә dә yaramırdı. Ancaq fikirlәşdim ki,
әgәr onu kino ilә şirnikdirib qabağına nәsә atsan, mütlәq
qarmağa düşәcәk. Rejissorumuz quru adamdı, onu yalnız pul
maraqlandırır. Belәsindәn nәsә xahiş elәmәk faydasızdır.
Amma çoxdan tanıdığım kömәkçisi yaşıdım olan gözәgәlimli
bir cavan idi. Bir dәfә onu studiyanın nәzdindәki restorana
apardım, yalvarıb-yaxardım ki, mәnә bir işdә yardım әlini
uzatsın. Mәsәlәnin mәğzini bilәndә qәhqәhә çәkib güldü,
çiynimdәn vurub dostyana dedi ki, mәnim xәtrimә bunu edәr.
Aydındır ki, aktrisa olmaq fikrini zorla beyninә yeritmiş
Aqata filmin prodüsseri ilә müxtәlif pozalarda çәkdirdiyi
şәkillәri studiyaya göndәrib ünvanını vә telefon nömrәsini
bildirmişdi. Günlәrin birindә rejissor kömәkçisi ona zәng
vurub, iki saatdan sonra kinostudiyaya gәlmәsini xahiş etdi:
guya Aqata lazım ola bilәrdi. Heç nә kino qәdәr cәlbedici ola
bilmәz. Mәsәlәn, kral sarayına dәvәt edilsә, Aqata, bәlkә dә,
götür-qoy edәrdi, amma kino şirkәtinin hәtta kuryerinin belә,
bircә zәngi bәs idi ki, – istәr gündüz olsun, istәr gecә – qaça-
qaça studiyaya gәlsin. Hәmin sәhәr mәn qәbul otağında,

444