Page 429 - alberto moravia_Макет 1

Çürükçülük eləmə

– Doğrudanmı mәnә bundan başqa verilәcәk bir cavabınız
yoxdur?
Diqqәtlә üzümә baxıb soruşdu:
– Sәn özününkülәrә demisәn?
– Hә, atama danışmışam.
– Nә dedi?
Axı atamın nә demәsi onun nәyinә lazım idi?
– Siz atamı tanıyırsınız, – candәrdi dillәndim. – Deyir,
sәbәb axtarmaq lazım deyil, çürükçülük elәmә.
– Atan haqlıdır, oğul... Düz deyib, çürükçülük elәmә.
– Amma Anyeze niyә gedib axı? – artıq qızışmağa
başlamışdım. – Mәn ona neylәmişәm? Siz axı niyә dә bunu
mәnә demәyәsiniz?
Sözümü sinirli-sinirli deyәrkәn, gözucu masaya baxdım:
masanın üzәrinә süfrә salınmışdı, süfrәnin üzәrindә tikmәli ağ
salfet vardı, salfetin üzәrinә isә içindә qırmızı lalәlәr olan
güldan qoyulmuşdu. Amma salfet masanın tәn ortasında
deyildi. Qadın heç bir cavab vermәdәn tәbәssümlә üzümә
baxdığı zaman mәn özümdәn asılı olmadan, neylәdiyimi dәrk
etmәdәn güldanı qaldırıb salfeti lazımi yerinә çәkdim.
– Әhsәn!.. – qadın dillәndi. – Bax indi salfet tәn ortadadı…
Mәn buna fikir vermәmişdim, sәnsә sәliqәsizliyi dәrhal gördün...
Afәrin… İndi isә, yaxşısı budur, get, oğul, get.
Bunu deyib ayağa qalxdı; mәn dә qalxdım. Soruşmaq
istәdim ki, Anyezeni görә bilәrәmmi? Amma başa düşdüm ki,
bunun faydası yoxdur; hәm dә qorxdum ki, görüşsәk, ağlımı
itirib nәsә sarsaq bir hәrәkәt edәr, axmaq bir söz deyә bilәrәm.
Özü anlayanda ki, mәnim kimi әrlәr hәlәm-hәlәm әlә düşmür,
ola bilsin, haçansa qayıdar. Ancaq mәni niyә atıb getdiyini
izah etmәyincә, evimin kandarından içәri ayaq basmayacaq.

429