Page 424 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

mümkün deyil, çünki tәk sәni sevirәm, başqa heç kәsi; özü dә
bu mәhәbbәt ömürlükdür.
İndi bu barәdә düşünә-düşünә yadıma saldım ki, “ömürlük
mәhәbbәt” ifadәsi, deyәsәn, Anyezeni sevindirmәmişdi, әksinә,
sifәti tәәccübdәn uzanmış vә başqa heç nә demәyib, özünә
qapanmışdı.
Başqa növ fәrziyyәlәrә keçdim: ola bilәr, Anyeze mәni
maddi sәbәblәrdәn, pul mәsәlәsi, yaxud, ümumiyyәtlә, bizim
yaşayış tәrzimizin ucbatından tәrk edib?
Ancaq mәsәlәnin bu tәrәfini dә götür-qoy elәyәndә belә
nәticәyә gәldim ki, vicdanım tәmizdir. Düzdür, mәn ona yalnız
müstәsna hallarda pul verirdim, ancaq onun pula nә ehtiyacı
vardı? Onsuz da, hәmişә böyründәydim, istәdiyinin haqqını
da ödәmәyә hazır idim. Qәtiyyәn pis yaşamırdıq. Özünüz
mühakimә edin: hәftәdә iki dәfә kino, iki dәfә kafe. Özü dә
kafedә gözümün ucuyla da baxmazdım ki, Anyeze dondurma
sifariş verir, yoxsa sadәcә qәhvә. Ayda iki illüstrasiyalı jurnal
alırdıq, gündәlik dә qәzet. Qışda hәtta arabir operaya getmәyimiz
dә olurdu, yayda isә atamın Marinodakı bağına baş çәkirdik.
Әylәncәlәrimiz belә idi. Pal-paltara, geyim-kecimә gәlincә,
burada Anyezenin şikayәtlәnmәyә, gәrәk ki, әsası olmasın.
Nәyi lazım bilirdisә – istәr büsthalter olsun, istәr bir cüt corab,
ya da sadәcә dәsmal – dәrhal razılaşardım, onunla bir yerdә
mağazaya yollanıb seçim edәr, üz-göz turşutmadan pulunu
ödәyәrdim. Dәrzilәrә, modelyerlәrә münasibәt dә eyni cür idi.
Anyeze deyәndә: “Mәnә şlyapa lazımdır”, yaxud “Mәnә paltar
lazımdır”, heç vaxt olmamışdı ki, dilimdәn ayrı cavab eşitsin:
“Gedәk alaq, mәn dә sәninlә gedirәm”. Hәrçәnd etiraf edim
ki, Anyeze çox da tәlәbkar deyildi: ikiillik evlilik müddәtindә
paltar qayğısına qalmağı, demәk olar ki, yadırğamışdı. Hәrdәn
özüm yadına salırdım ki, bәs ona filan-filan paltarları almaq
lazımdır. Adәtәn, cavabı belә olurdu ki, elә dә vacib deyil,
ötәnilki geyimlәri hәlә qalıb. Mәn hәtta düşünmәyә başlamışdım

424