Page 400 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

saldı; o cür ki, zavallı qız, az qala, Pinanın dizlәri üstündә
oturacaqdı.
– Bura mәnim yerimdir, – qız dәrhal sıçrayıb çaşqın halda
bildirdi.
– Yox, mәnimkidir… görmürsәn burada mәn oturmuşam!
– Siz bu yeri mәn oturmaq istәyәndә tutdunuz… Bunu
hamı gördü. Adam da belә edәr? Siz özünüzü necә aparırsınız?
– Necә lazımdısa, elә dә aparıram.
– Sinyorina, – qızın sәsi mülayim, amma qәtiyyәtli idi, –
qalxın, yoxsa mәn nәzarәtçini çağıracağam.
Bu sıxlıqda adamı nәzarәtçi ilә qorxutmaq sadәcә gülmәliydi.
Elә Pina da ürәkdәn qәhqәhә çәkdi. Onda onun qolundan
yapışmağa çalışan qız dedi:
– Qalxın, sinyorina!
Pina qızın әlinin üstündәn möhkәmcә vurdu:
– Yığışdır әlini!
Bu yerdә qızın atası – köynәyinin qatlanma yaxalığı boy-
nunun qırışlarını örtәn ağ bığlı qoca işә qarışdı.
– Sinyorina, siz mәnim qızımı vurmaqla çox pis hәrәkәt
elәdiniz… üstәlik dә, o, haqlı ola-ola… ona görә durun ayağa.
– Sәn kimsәn belә?
– Sizin atanız yerindә bir kişi.
– Atam yerindә? Bәlkә, babam yerindә demәk istәyirsәn?
Yaxşı, bu qocaya mәndәn nә lazımdır? – Pina axırıncı sözlәri
bu sәhnәyә tamaşa edәnlәrә müraciәtlә dedi, amma mәn
gördüm ki, heç kәs gülmür.
– Sinyorina, siz yeri boşaltmalısınız, – bu dәfә qoca sәsini
qaldırıb hökmlә dillәndi.
Eyni vaxtda Pina da ötkәm sәslә qışqırdı:
– Maurisio!
Maurisio mәnәm. Bilә-bilә ki Pina haqlı deyil, – lap haqlı
olsaydı da, mәcbur idim ki, yaşlı adamın ziddinә gedib
hәyasızlıq edim – mәn candәrdi qocaya yaxınlaşıb, ölgün
sәslә dedim:
– Qulaq asın, sizә mәslәhәt görürәm ki, tәkid etmәyәsiniz.
Kişi tәәccüblә üzümә baxdı, başını bulayıb dedi:

400