Page 40 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

ona yaxın motosiklet peyda oldu. Başdan-ayağa qara geymiş
motosikletçilәr lap şeytana oxşayırdılar. Venesiya meydanında
gördüyüm qara bayraq, bu qara paltarlı şeytanlar lap әhvalımı
korlamışdı. Fikirlәşdim ki, bu qara rәng nәyә lazımdır axı?
Niyә bunların hәr şeyi qaradır? Bu it uşağının ucbatından
hamını qaramat basıb.
Onlar motosikletlәrini vağzalın girişindәki sütunlara söykә -
yib, qapının önündә dayandılar. Üzlәri qara dәri dәbilqәlәrlә
örtülü idi, әllәri kәmәrlәrindәn asılmış tapançanın üstündәydi.
Birdәn-birә mәnә elә gәldi ki, onlar vağzalın qapılarını bağlayıb,
hamımızı tutmaq üçün gәliblәr. Axı tez-tez belә elәyirdilәr –
adamları yük maşınına doldurub aparır, yoxa çıxarırdılar.
Qorxudan nәfәsim tutuldu, ürәyim bәrk-bәrk döyündü, әtrafa
boylanıb, qaçmağa yer axtarmağa başladım. Elә bu vaxt per-
rondan vağzala daxil olan bir dәstә adam gördüm, onların
әtrafındakılar kütlәyә sәslәnirdi:
– Yoldan çәkilin, dağılışın!
Başa düşdüm ki, motosikletçilәr hansısa vәzifәli adamı
qarşı lamağa gәliblәr. Adamların başı üstündәn onun kim
olduğunu görә bilmәdim, birazdan yenә lәnәtә gәlmiş
motosikletlәrin gurultusunu eşitdim: onlar vәzifәli adamın
maşınının arxasına düşüb getdilәr.
Nәhayәt, Covanni gәlib çıxdı. Dedi ki, Fondiyә bilet alıb,
oradan o yana dağlardan keçib getmәliyik. Perrona çıxıb,
qatara tәrәf getdik. Xәstәxana palatalarında, hәbsxanaların
hәyәtindә olduğu kimi, perronu günәşin çәpәki şüaları
işıqlandırırdı. Platformada heç kәs yox idi, olduqca uzun
qatarın vaqonları da boş görünürdü. Ancaq qatara minәndә
gördük ki, vaqonlar tәpәdәn-dırnağacan silahlı alman әsgәrlәri
ilә doludur. Onlar silahlarını ayaqlarının arasına alıb oturmuşdular,
hamısının belindә әsgәr heybәsi vardı, kaskalarını gözlәrinin
üstünә sürüşdürmüşdülәr. Adama elә gәlirdi ki, onların sayı-
hesabı yoxdur, vaqondan vaqona keçdikcә görürdük, hәr

40