Page 376 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

– Hә, aydın mәsәlәdir… yәqin, borudan düşüb… belә
şeylәr olur…
Vә başqa heç nә demәdәn öz qazançası vә tarakanı ilә
birgә mәtbәxә keçdi. Biz sarsılmış halda bir-birimizә baxdıq.
– Mәn acam vә yeyәcәm! – nәhayәt, Amilkare çәngәli
әlinә götürüb dillәndi.
Biz dә hiddәtimizi boğub onun kimi elәdik. Tәkcә Cemma
yemәyә toxunmadı, dedi ki, iyrәnir.
Soyuq lap güclәnmişdi; spagettini yeyәn kimi gedib
paltolarımızı götürdük. İndi masa arxasında hamımız paltoda
oturmuşduq. Restoran sahibi tәzәdәn peyda oldu; bu dәfә
toyuq vә abbakkionu gәtirib tәlәsik süfrәyә düzdü. Toyuq elә
arıq, elә quruydu ki, diş batmırdı; belәsini dördüncüdәrәcәli
yemәkxanalarda verirlәr. Abbakkio da tәkcә qabırğadan,
dәridәn vә piydәn ibarәt idi, üstәlik, sәhәrdәn qaldığı, indi isә
sadәcә olaraq qızdırıldığı aydın görünürdü. Amilkare çәngәli
tikәyә sancıb yuxarı qaldırdı vә dәli kimi çığırdı:
– Axı, bu, yeyilәsi şey deyil! Sahib!.. Sahib!..
Restoran sahibi yenә öz qaşqabaqlı sifәtiylә peyda oldu.
– Deyin görüm, siz restoran işlәtmәyinizin niyәsini mәnә
izah edә bilәrsinizmi?
– Bәs sizcә, mәn nә iş görmәliyәm?
– Nә olsa! Gedin küçә süpürün, vaqon sürün, qәbirqazan
olun, tәkcә restoran işlәtmәyin.
Bir sözlә, öcәşmә tәzәdәn başlandı, amma bu dәfә çox
qızışmadı, sönük şәkildә ötüşdü, çünki sahib öz qәmli
düşüncәlәrinә elә bәrk qapılmışdı ki, hәtta incimirdi dә. Aşpaz
papaqlı başını mәtbәxdәn bayıra çıxarıb onu çağırana qәdәr
belәcә davam elәdi. Sahib aralanıb gedәndә Amilkare aşpazı
sәslәdi:
– Ey, aşpaz… Siz bizi zәhәrlәmisiniz!
Aşpaz dәrhal yoxa çıxdı, heç ona cavab da vermәdi, biz
isә tәzәdәn qoyun qabırğaları vә toyuq sümüklәriylә mübarizәyә
girişdik.
Qanımız it qanına dönmüşdü. Biz küçәdәkindәn betәr
donurduq; bu azmış kimi, mәdәmiz pis bişirilmiş, üstәlik,

376