Page 367 - alberto moravia_Макет 1

Yük maşınının sürücüsü

idi ki, bu ifadәnin ikibaşlı mәna daşıdığını qanmamışdı. Ta o
günәcәn ki, yük maşınının sürücülәri bir dәfә bizi lağa qoyub
soruşmuşdular: siz nә vaxtdan belә patriot olmusunuz? Yalnız
bu zaman Palombi mәnә tәәccüblә baxıb qımışmışdı:
– Onlar elә bilir, bu, İtaliyadır. Amma qızdı axı… Sәn
әcәb ağıllısan. Yaman fikirlәşib tapmısan.
Belәcә, bu iki ay davam elәdi. Bir dәfә biz qızı hәmişәki
kimi Terraçinada düşürәrkәn, yükü Neapolda boşaldıb gecәni
qalmadan dәrhal geriyә, Romaya qayıtmaq barәdә әmr aldıq.
Bu, mәnim qәti ürәyimcә deyildi, çünki ertәsi gün sәhәr
İtaliya ilә yenidәn görüşmәliydim. Amma neylәmәk olar: әmr
әmrdir.
Sükan arxasına keçdim; Palombi isә dәrhal xoruldamağa
başladı. İtriyә qәdәr hәr şey yaxşı gedirdi, çünki yolun bu
hissәsindә çoxlu döngәlәr var, gecәlәr yorğunluq güc gәlәndә
isә döngә sürücünün әn yaxın sirdaşına çevrilir, çünki adamı
diqqәtli olmağa mәcbur edir. İntәhası, İtrini keçәndәn sonra
Fondinin portağallığı arasında yuxu mәnә güc gәlmәyә başladı.
Mürgünü gözümdәn qovmaq üçün İtaliyanı fikirlәşmәyә
girişdim. Fikir kәlәfi getdikcә daha çox dolaşıq düşürdü.
Beynimdәki düşüncәlәr sanki portağal ağaclarının getdikcә
sıxlaşan budaqlarıydı vә axırda qalınlaşıb, keçilmәz qaranlıq
cәngәlliyә çevrildi. Yadımdadır ki, qәfildәn fikirlәşdim: “Nә
yaxşı ki, mәn İtaliyanı düşünürәm, yoxsa çoxdan yuxulamışdım”.
Әslindә isә, heç demә, yatmışam, yuxu mәni aparıb vә bunu
da yuxuda fikirlәşirәm; daha rahat yatmağım üçün bu fikri
mәnә aşılayan da şirin yuxu imiş. Elә hәmin andaca hiss
etdim ki, maşın şosedәn çıxıb xәndәyә yuvarlandı. Arxa
tәrәfimdә şaqqıltı vә aşan qoşqunun gurultusunu eşitdim.
Maşın yavaş gedirdi, odur ki, heç birimiz xәsarәt almadıq – nә
mәn, nә dә Palombi. Amma kabinәdәn çıxanda gördük ki,
üzüüstә çevrilmiş qoşqunun tәkәrlәri havadadır, xam göndәn
ibarәt bütün yük isә xәndәyә tökülüb. Gecә qaranlıq vә aysız
idi; sәmada yalnız parlaq ulduzlar işarırdı. Xoşbәxtlikdәn,

367