Page 357 - alberto moravia_Макет 1

Saxta əsginas

Yer axtarırdı özünә, hәlәliksә öz doğma diyarında monastırları
olan rahibәlәrin şәhәrdәki pansionunda qalırdı. Tәmkinlә, bir
qәdәr dә saymazyana danışırdı, amma iki-üç dәfә “sinyorina”
demәyim bәs elәdi ki, mәnә qarşı daha iltifatlı olsun.
– Sinyorina, – dedim, – siz, әlbәttә, Romaya yaxşı bәlәd
deyilsiniz… İstәyirsiniz, mәn sizә şәhәri göstәrim?
Qız guya necә davranacağını bilmirdi vә bir qәdәr tәrәddüdlә
cavab verdi:
– Düzünә qalsa, mәn bir sinyorinanın yanına getmәliydim…
Bir sözlә, qıza “Foro İtaliko” stadionunu göstәrmәyi tәklif
etdim, o da bir qәdәr tәrәddüddәn sonra razılaşdı.
Tramvayda bütün yolu zarafatlaşırdım; qız mәnә ciddi
şәkildә qulaq asırdı, sonra isә qәfildәn qәhqәhә çәkir, әsl
kәndçi qızlar kimi üzünü әllәriylә örtüb bәrkdәn gülürdü.
Milvio körpüsünün yanında tramvaydan düşüb, sahildәki daş
abidәlәrә tәrәf yönәldik. Bu yerlәrә yaxşı bәlәd idim, bilirdim
ki, stadionun arxasında tәpә var, tәpәnin üzәrindә isә – yaşıl
çәmәnlik; orada bizә heç kәs mane olmazdı. Amma hәr necә
olsa, qıza stadionu da göstәrmәk istәyirdim. Stadion, hәqiqәtәn,
әzәmәtlidir: kürsülәrin әtrafında sıra ilә düzülmüş heykәllәrin
hәrәsi bir idman növünә aiddir. Burada bir ins-cins yox idi vә
başdan-başa sükuta qәrq olmuş stadion mәnә hәdsiz dәrәcәdә
gözәl görsәndi. Daş abidәlәr sanki başları üzәrindәn ötüb-
keçәn buludlara can atırdı. Amma bu mәnzәrә qıza heç bir
tәsir göstәrmәdi, hәtta heykәllәrin xalis mәrmәr parçasından
yonulduğunu, hәrәsinin bir tondan artıq çәkisi olduğunu izah
elәmәyimin dә faydası olmadı. Qız heykәllәrin yalnız çılpaqlığını
görmüşdü vә buna ayıb şey kimi baxırdı. Başa saldım ki,
bunlar canlı mәxluq deyil, daş abidәdir vә әslindә, elә bu cür
çılpaq olmalıdır, yoxsa onların nәyi heykәl oldu ki. Başını
piylәmәk üçün karandaşı çıxarıb çiynindәn boks әlcәklәri
asılmış cavan oğlan heykәlinin baldırında yazdım: “Atillio
Matildanı sevir”. Sonra qıza göstәrdim ki, oxusun. Cavab

357