Page 349 - alberto moravia_Макет 1

Mario

– Mәn axı demişdim ki, buna inanmıram… Demişdim…
Әlbәttә, Adalciza burasını sәnә çatdırmayıb.
– Yaxşı, bәs sәnә kim deyib? De görüm, sәn kimdәn
eşitmisәn?
– Vinçensinadan… Vinçensina bunu mәnә xәbәr vermәk
üçün birbaşa camaşırxanadan durub gәlmişdi…
Mәn sağollaşmadan dönüb çıxdım, birbaşa camaşırxanaya
yollandım.
Vinçensinanı hәlә küçәdәykәn görmüşdüm: ütüdәn ikiәlli
yapışıb, masanın böyründә paltar ütülәyirdi. Pişik kimi hiylәgәr
sifәtli, nәrmә-nazik, qarabuğdayı qızdır, özü dә yamanca
qıvraqdır. Mәndәn xoşu gәldiyini çoxdan bilirәm, elә indi dә
barmağımla yüngülcә işarә verәn kimi, ütünü bir kәnara qoyub
sevincәk bayıra çıxır.
– Cino, sәni görmәk bilirsәn necә xoşdur!
– Ay ifritә! – qızın üstünә çәmkirirәm. – Sәnsәn alәmә car
çәkәn ki, guya mәn emalatxanada olanda Filomena evә kişi
gәtirir?
Görünür, onun könlündәki ayrı şey idi, bu söhbәti gözlәmirdi;
әlini önlüyünün cibinә soxub, yerindә fırlana-fırlana mәzәli
tәrzdә soruşur:
– Nәdi, xoşuna gәlmir?
– Cavab ver! – sifәtimi bozardıram. – Sәn salmısan bunu
camaatın ağzına? Sәnin işindir?
– Bu, nә yaman qısqanc imiş! – çiyinlәrini çәkib deyir. –
Burada nә var ki, Cino? Yәni qadın öz dostuyla beş-üç dәqiqә
danışa bilmәz?
– Demәli, bu, sәnin işindir! Hamısı sәnin işindir!
Bu gürzә ilan cavabında mәnә nә desә yaxşıdır:
– Qulaq as, Cino, sәnә yazığım gәlir, sadәcә yazığım gәlir.
Mәnim nә vecimәdir sәnin arvadın? Nә işimә qalıb? Özümdәn
söz çıxartmamışam, bunu mәnә Anyeze deyib. Anyeze o
kişinin adını da bilir…

349