Page 348 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Qolumu ondan zorla qoparıb pillәkәnlә aşağı cumuram,
cavabını beş-üç pillә düşәndәn sonra altdan-yuxarı verirәm:
– Nolub ki, bәyәm çәnәndә daha şıqqıldaq yoxdur?
Adalciza mәhәccәrdәn aşağı әyilib dalımca qışqırır:
– Sәn öz dәrdini çәk: çәnәdә şıqqıldaq olması başda
buynuz olmasından yaxşıdır!
Qanım it qanına dönmәdimi?!
Filomenanın mәnә xәyanәt etmәsi sadәcә inanılmaz idi:
evli olduğumuz üç ilin әrzindә ondan mehribanlıq vә nәvazişdәn
başqa ayrı heç nә görmәmişәm. Amma gör qısqanclıq necә
köpәkoğlu şeydir: Fede qarı vә Adalciza ilә söhbәtdәn sonra
birdәn-birә gözümә xәyanәtin dәlil-sübutu kimi görsәnәn dә
mәhz bu nәvaziş mәsәlәsi oldu.
Cannina yaxınlıqda, qonşuluqdakı barda kassir işlәyir; elә
bar da bizim via del Koronaridәdir. Qız sarışındır; hamar,
dümdüz saçları var. Gözlәri o qәdәr mavidir ki, az qala,
çinidәn seçilmir. Sakit, hәlim, ağlı başında olan dәrrakәli
qızdır. Kassaya yaxınlaşıb pıçıltıyla soruşuram:
– De görüm, bunu sәn uydurmusan ki, guya mәn evdә ol-
mayanda Filomena qonaq qәbul elәyir?
Hәmin vaxt o, müştәriyә xidmәt göstәrirdi. Tәlәsәnә
oxşamırdı; barmağını kassanın klavişinә toxundurub әvvәl
çek vurdu, sonra sifarişi astadan tәkrarladı: “İki fincan qәhvә”.
Yalnız bundan sonra üzünü mәnә tutub soruşur:
– Cino, sәn nә deyirdin?
Sualımı tәkrar edirәm. Pulun qalığını müştәriyә qaytarandan
sonra qız mәnә nә cavab versә yaxşıdır:
– Qulaq as, Cino, yәni mәn doğrudanmı әn yaxın rәfiqәm
haqqında belә şeylәr uydura bilәrәm?
– Onda belә çıxır ki, Adalciza yuxu görüb?
– Yox, – qız qamәtini düzәltdi, – yuxu görmәyib… Amma
bu sözü mәn özümdәn çıxartmamışam; mәn yalnız deyilәni
demişәm, sadәcә ağızdan eşitdiyimi tәkrar elәmişәm!
– Hә, әcәb rәfiqәsәn! Nә deyәsәn, daha sәnә sözüm yoxdur, –
özümü saxlaya bilmәdim.

348