Page 346 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

– Demәli, evdәdir, – arvad başını aşağı salıb köks ötürdü. –
Aydındır…
– Nә aydındır ki? – mәn elә-belә, danışmaq xәtrinә soruş -
dum.
– Aydındır, – deyir, – aydındır... Hayıf sәndәn, ay bәdbәxt!
Arvadın tonu nәsә mәnә şübhәli göründü. Bir qәdәr ara
verib tәzәdәn soruşdum:
– Bәdbәxt niyә oluram? Nәyә görә bәdbәxt?
– Ona görә ki, bәdbәxtsәn, niyәsi budur, – qoca kaftar
әtrafa göz gәzdirib nәyәsә eyham vurur. – Sәnin halına
acıyıram.
– Bunu necә başa düşәk?
– Belә başa düş ki, indi zәmanә dәyişib, qabaqkı kimi
deyil… Mәn görәn vaxtların gәlinlәri bu cür olmurdu.
– Nә cür?
– Bizim vaxtımızda kişi arvadı evdә tәk qoyub, hara istәsә,
arxayınca gedә bilirdi. Necә qoyub gedirdisә, gәlib elә dә
görürdü. İndi isә…
– İndi isә nә?
– İndi o cür deyil… Yaxşı, daha bәsdir… Sәbәti bәri ver
görüm. Sağ ol.
Bu gözәl sәhәrin bütün lәzzәti qaçmadımı?!
– Yox, verәn deyilәm, – sәbәti özümә tәrәf dartıram. –
Hamısını izah edәcәksiniz, sonra... Axı Filomenanın bura nә
dәxli? Oxu atıb, yayı gizlәtmәyin!
– Mәn heç nә bilmirәm, – deyir, – amma xәbәrdar etmәyin
ziyanı yoxdur.
– Axı bir mәnә deyin görüm, Filomena neylәyib, nә oyun
çıxardıb?! – qışqırıram.
– Get onu Adalcizadan soruş!
Fede qarı sәbәti dartıb әlimdәn aldı, öz uzun çiyinliyindә
xırda addımlarla elә becid getdi, elә sürәtlә aralandı ki, mәәttәl
qaldım; bunu heç gözlәmәzdim.

346