Page 340 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Doğrudan da, yük maşını ingilislәrin kiçik minik maşınından
xeyli enliydi, Rozarionun meyiti ilә xәndәyin arasından rahatca
keçә bilmәzdi.
– Allah xәtrinә, tәlәsin! – o, iniltili sәslә tәkrarladı.
– Kömәk elә! – cәsarәtimi toplayıb, Rozettaya sәslәndim.
Rozarionun meyitinә yaxınlaşdıq; o, böyrü üstә uzanmışdı,
qollarını yana açmışdı, sanki nәdәnsә yapışmaq istәyirmiş,
amma macal tapmayıb. Әyilib onun ayağından yapışdım,
Rozetta o biri ayağından tutdu vә biz böyük çәtinliklә (çünki
çox ağır idi) onu xәndәyә tәrәf sürüdük. Ölüb-ölmәdiyini
yoxlamaq üçün üzәrinә әyildim: axı bükülü mәndәydi, bu
pullardan mәhrum olmaq istәmirdim. İndiki vaxtda pula
ehtiyacımız çox idi, odur ki, onun öldüyünә әmin olmaq
istәyirdim. Gözlәrinә baxan kimi bildim ki, canını tapşırıb:
gözlәri bәrәlә qalmışdı, baxışları mәchul bir nöqtәyә zillәnmişdi.
Boynuma alıram ki, bu, çox tamahkar, alçaq hәrәkәt idi,
Konçetta da mәhz belә elәyәrdi. Konçettanın dediyi kimi:
“Müharibә – müharibәdir”, neylәmәk olar? Mәn ölünün
pullarını oğurlamışdım, hәtta bu pullara görә onun sağ qala
bilәcәyindәn qorxurdum. Öldüyünә әmin olandan sonra içimdәki
cinayәt qorxusunu yenmәk üçün xaç çevirdim. Bu, elә dә
çәtin deyildi. Bu zaman sürücünün sәsi eşidildi:
– Sakit ol, o ölüb, artıq ona heç nәylә kömәk elәyә
bilmәzsәn.
Hәr ehtimala qarşı, aşağı әyildim, şәhadәt vә orta
barmaqlarımı cütlәşdirib, meyitin sinәsi üzәrindә dә xaç
çevirdim. Gödәkcәsinin üstündә böyük qan lәkәsi әmәlә
gәlmişdi. Gödәkcәyә toxunanda hiss elәdim ki, qan hәlә
qurumayıb. Rozetta ilә birlikdә tәlәm-tәlәsik maşına әylәşdik.
Bu vaxt gözucu әlimә baxdım: barmaqlarımın ucu elә indicә
insan bәdәnindәn axan tәzә, al-qırmızı qana bulaşmışdı. Qanı
görәndә utanıb-qızarmadan meyitin üzәrindә xaç çevirdiyimә
görә özümü qınamağa başladım. Ümid edirdim ki, Rozetta

340