Page 319 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

göz-gözü görmürdü. Qalxıb yerimdә oturdum vә Rozettanı
sәslәdim, soruşdum, yatır, ya yox?
– Әlbәttә, yatıram, bu vaxt neylәyәrlәr? Mәni oyatdın, –
Rozetta hirsli cavab verdi.
Ona inanmasam da, yerimә uzandım. Onlar isә sakitcә
mәnim yuxuya getmәyimi gözlәmәyә başladılar. Klorindo
yalnız sәhәr, dan yeri sökülәndә çıxıb getdi. Onda şam
yandırmaq istәmәdim, çünki onları yataqda görmәk mәnә ağır
idi. Klorindo gedәndә özümü yuxululuğa vurdum, oğlanın
otaqdan çıxdığını qapının cırıltısından bildim. Amma, әksәr
hallarda, onlar nahardan dәrhal sonra yük maşınına minib
harasa gedir, yalnız gecәyarısı qayıdırdılar.
Bu, hәr gün tәkrarlanırdı; bir sözlә, onlar sevginin dadını
çıxarırdılar. Klorindo arıqlamış, gözlәrinin altı qaralmışdı.
Rozetta isә göz önündәcә yetkin qadına çevrilmişdi – o, xu-
mar-xumar gәzib dolaşır, çox mәmnun görünürdü. Sevib-
sevilәn, xoşu gәldiyi kişiylә yatıb-qalxan bütün qadınlar kimi.
Üstündәn bir ay keçәndәn sonra özümә tәskinlik vermәyә
başladım ki, hәr halda, Klorindo yaraşıqlı oğlandır, özü dә pis
qazanmır, o, Rozettayla evlәnәcәk vә hәr şey qaydasına
düşәcәk. Әlbәttә, bu perspektiv mәnim ürәyimcә deyildi,
çünki Klorindodan zәhlәm gedirdi, amma әlimdәn nә gәlirdi –
әrә getmәyә hazırlaşan Rozettaydı, mәn yox; oğlan xoşuna
gәlirdisә, mәn neylәyә bilәrdim. Fikirlәşirdim ki, evlәnәndәn
sonra onlar Frozinoneyә, Klorindonun ailәsinin yanına
köçәcәklәr, sonra uşaqları dünyaya gәlәcәk; Rozetta bәxtәvәr
olacaq. Belә fikirlәşdikcә bir qәdәr tәskinlik tapırdım, amma
onların evlilik haqqında heç danışmadığını görüb, narahat
olurdum. Odur ki, bir dәfә şam yemәyindәn sonra samanlıqda
Rozettayla tәk qalanda cәsarәtimi toplayıb ona dedim:
– Bilmirәm, ikilikdә qalanda nә işlә mәşğul olursunuz, bu,
sizin öz işinizdir, amma mәni onun niyyәti maraqlandırır.
Әgәr, mәnim fikirlәşdiyim kimi, münasibәtiniz sәmimidirsә,
nә vaxt evlәnmәyi düşünürsünüz?

319