Page 314 - alberto moravia_Макет 1
P. 314
Alberto Moravia
Onunla çәnәlәşmәyin xeyri yox idi; artıq ona hirslәnmirdim
dә. Şam yemәyindәn sonra yenә samanlığa getdim, bu dәfә
mәni yuxu tutdu. Gecәnin bir alәmindә eşitdim ki, samanlığın
qapısı yavaş-yavaş açılır. Çevrilib baxanda gördüm ki, Rozetta
barmaqlarının ucunda içәri girir. Onu ay işığında aydın
görürdüm: әlhavasına tumbanın yanına gәldi, orada bir az
qurdalanıb, şamı yandırdı. Gözlәrimi qıyıb, özümü yatmış
kimi göstәrdim. Şamın zәif işığında gördüm ki, başdan-ayağa
tәzә paltar geyinib, demәli, Konçetta haqlıymış. Әynindә
yüngül qırmızı parçadan don vardı, ağ köynәk, hündürdaban
ayaqqabı, tәzә corab geymişdi. Әvvәlcә jaketini çıxartdı, şam
işığında onu diqqәtlә nәzәrdәn keçirdikdәn sonra çarpaynın
başlığından asdı. Sonra әtәyini çıxarıb, jaketin yanından asdı.
İndi tәkcә alt paltarındaydı. Qara alt paltarının deşiklәrindәn
әti görünürdü. Oturub, ayaqqabılarını da soyundu, işığa tutub,
onlara diqqәtlә baxdıqdan sonra sәliqәylә çarpayının altına
qoydu. Bundan sonra alt paltarını da soyunmağa başladı.
Bütün bәdәniylә qıvrıla-qıvrıla, ipәk alt köynәyini çıxaranda
gördüm altdan belinә lentlәrlә bәzәdilmiş qara korset bağlayıb.
Rozetta heç vaxt korset bağlamazdı – nә qara, nә dә alabәzәk.
Corabı aşağı sürüşmәsin deyә baldırına girdә rezin bağlayardı.
Bu qara korset onu tamamilә dәyişdirmişdi. Mәnә elә gәlirdi
ki, qarşımdakı Rozetta deyil, bu vücud da başqasınındır.
Rozettanın mәsum, bakirә qızlara xas sağlam, qıvraq, gül
qoxuyan әndamını elә bil dәyişdirmişdilәr. Bu qara korset ona
әdәbsiz, nalayiq görkәm verirdi: indi qızın baldırları daha ağ,
qarnının aşağı nahiyәsindәki tüklәrin rәngi soluxmuş kimi
görünürdü; sağrıları sanki yuvarlaqlaşmış, qarnı irәli çıxmışdı.
Bu, mәnim qızım Rozettanın bәdәni deyildi, Klorindonun
mәşüqәsinin bәdәniydi. Gözümü qaldırıb onun üzünә baxdım;
sifәti dә dәyişmişdi. Şam işığında o, acgöz, diqqәtli, ehtiyatlı
fahişәlәri xatırladırdı – uzun müddәt küçәlәri dolaşmış, әldәn-
әlә keçmiş, gecәyarısı evә qayıdıb pullarını sayan fahişәlәri.
Artıq dözә bilmәyib, ucadan adını çağırdım:
314