Page 303 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

– Bәxtin gәtirib, mәn dә Fondiyә gedirәm. Bәs qızın hanı?
– Budur, buradadır, – әlimin işarәsi ilә Rozettanı yanıma
çağırdım.
Pis adamlarla qarşılaşa bilәcәyimizdәn qorxduğum üçün
Rozettanı kolluğun arxasında gizlәtmişdim. O, kolluğun
arxasından çıxıb, bizә doğru gәlmәyә başladı. Qalan yeganә
konserv yeşiyini başının üstünә qaldırmışdı. Sözün açığı,
oğlan xoşuma gәlmәmişdi: bizә baxıb, әyri-әyri gülümsәyәn
mavi gözlәrindә nәsә çılğın, bayağı, vәhşi bir ifadә vardı.
Rozettaya necә hәris gözlәrlә baxdığını görәndә isә ondan lap
zәhlәm getdi: o, Rozettanın üzünә yox, başında ağırlıq tutduğu
üçün nazik köynәyin altında gәrginlikdәn qabarmış sinәsinә
baxırdı. Oğlan arsız-arsız gülәrәk qızıma sәslәndi:
– Anan dedi ki, qaçqınsınız, amma gözәl olduğunu demәdi.
Sonra maşından düşüb, Rozettaya kömәk elәdi. Onu öz
yanında oturtdu, mәn isә oğlanın sağ tәrәfindә әylәşmәli
oldum. Bizimlә bu qәdәr sәrbәst davrandığına görә ona heç
bir irad bildirmәdim. Bir neçә gün әvvәl olsaydı, abrını әtәyinә
bükәrdim, bәlkә, maşına minmәkdәn imtina da elәyәrdim.
Belә çıxırdı ki, artıq özüm dә dәyişilmişdim, әn azından,
Rozettaya münasibәtimdә. Oğlan motoru işә saldı, maşın
sürәtlә yerindәn götürüldü.
Bir müddәt kәlmә kәsmәdik, sonra hәmişә belә hallarda
olduğu kimi, bir-birimizә özümüz haqqında danışmağa başladıq.
Mәn Rozetta vә özüm barәdә az şey danışdım, amma o, әsl
boşboğaz idi – üdülәyib tökmәyә başladı. Yerliydi, atәşkәs
zamanı ordudan qaçıb meşәdә gizlәnibmiş. Sonra almanların
әlinә keçib. Hansısa alman kapitanının xoşuna gәlib, cәbhә
xәttindә sәngәr qazmaq әvәzinә, onu mәtbәxdә işlәmәyә
göndәriblәr. Dediyinә görә, hәyatı boyu bu qәdәr çox, belә
lәzzәtli yemәklәr yemәyibmiş. Xoşu gәldiyi qadınlara yemәk
verib, onlardan istәdiyini alırmış – axı aclıq, sәfalәt hәr yanı
bürümüşdü.

303