Page 291 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

ikimiz dә yerә yıxıldıq. Bundan sonra nә qәdәr müqavimәt
göstәrsәm dә, xeyri olmadı, o, üstümә qalxdı vә saçımı burax-
madan, әtәyimi yuxarı çәkib әlini baldırlarımın arasına soxdu.
Yenә çığırdım, bu dәfә ağrıdan çığırırdım, çünki o, qarnımın
aşağı nahiyәsindәki tüklәrdәn tutub dartırdı. Hiss edirdim ki,
halsızlaşıram, gücüm tükәnir, nәfәs ala bilmirәm, o isә öz
işindәydi – mәnim nә çәkdiyim vecinә dә deyildi. Birdәn-birә
yadıma düşdü ki, kişilәrin çox hәssas bir yeri var... Әlimi
qarnıma tәrәf apardım, belә ki, әllәrimiz bir-birinә dәydi.
Yәqin, kişi elә fikirlәşdi ki, ona kömәk etmәk istәyirәm –
dәrhal saçımı vә tüklәrimi buraxdı, hәtta üzümә baxa-baxa
hırıldamağa başladı; qaralmış, çürük dişlәri göründü. Mәnsә
fürsәtdәn istifadә edib, әlimi bir az da aşağıya uzatdım vә
onun hәssas yerindәn yapışıb, var gücümlә sıxdım. O, vәhşi
heyvan kimi nәrildәyәrәk, yenidәn saçımdan tutdu vә başımı
döşәmәyә vurdu. Elә bәrk vurdu ki, ağrı hiss etmәdim, çünki
artıq huşumu itirmişdim.
Nә qәdәr vaxt keçdiyini bilmirәm, ayılanda gördüm ki,
kilsәnin qaranlıq küncündә uzanmışam, әsgәrlәr gözә dәymir,
әtrafa sükut çöküb. Başımın arxa hissәsindәn savayı, heç
yerim ağrımırdı – bildim ki, o bәdheybәt mәxluq niyyәtinә
çatmayıb. Çünki onun әn hәssas yerindәn yapışıb, bәrk
sıxmışdım, o isә başımı döşәmәyә vurmuşdu vә mәn huşumu
itirmişdim. Huşunu itirmiş qadının başına oyun açmaq isә
asan mәsәlә deyil. Onun mәnә dәymәmәsinin başqa bir sәbәbi
dә varmış, bunu sonradan öyrәndim: digәr әsgәrlәr onu
çağırıblar ki, Rozettanın әl-ayağını tutmağa kömәk elәsin. O
da mәni buraxıb, onların yanına gedib ki, qızımı birlikdә
zorlasınlar. Tәәssüf ki, Rozetta huşunu itirmәmişdi; başına
gәtirilәnlәrin hamısını görmüşdü, hiss etmişdi.
O qәdәr halsız idim ki, yerimdәn qalxa bilmirdim. Birtәhәr
qalxıb oturmaq istәdim, amma başımın ağrısından bunu da
bacarmadım. Nәhayәt, bütün gücümü toplayıb ayağa durdum,

291