Page 286 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Doğrudan da, sözümü qurtarmamış, yolda böyük bir maşın
karvanı göründü. Rahat nәfәs aldıq: bunlar müttәfiq qoşunların
maşınları idi: Fondidә olduğu kimi, onlardan hәmişә kömәk
istәyә bilәrdik. Yoldan çıxdıq vә keçib-gedәn maşınlara tamaşa
etmәyә başladıq. Karvanın önündә bizi buraya gәtirәn maşına
bәnzәyәn kiçik, üstüaçıq avtomobil gedirdi; üzәrindә ağ, göy
vә qırmızı zolaqlı bayraq olan maşında üç zabit oturmuşdu.
Sonradan öyrәndim ki, bu, fransız bayrağıdır. Zabitlәr dә
fransız idilәr, başlarına sәrt günlüklü, qazana oxşayan furajka
qoymuşdular. Avtomobilin arxasınca hamısı bir-birinә oxşayan
yük maşınları irәlilәyirdi, hamısı da әsgәrlә dolu idi. Amma
bunlar indiyәcәn gördüyümüz әsgәrlәrә oxşamırdılar. Onlar
ağdәrili deyildilәr, haradasa türklәrә bәnzәyirdilәr, ağ başlıqlarının
altından görünürdü ki, bu yerlәrin adamları deyillәr. Sonralar
öyrәn dim ki, bunlar mәrakeşlidir; bu ölkә çox uzaqda, deyәsәn,
Afrikada yerlәşir; müharibә olmasaydı, bu adamlar heç vaxt
İtaliyaya gәlib çıxmazdılar. Elә dә böyük karvan deyildi: cәmi
bir neçә dәqiqәdәn sonra sonuncu maşın da keçib getdi. Lap
axırda yenә dә kiçik avtomobil gedirdi. Karvan keçib gedәndәn
sonra yol tamamilә boşaldı, әtrafa sakitlik çökdü.
– Bunlar da müttәfiqlәrdir, buna şübhә yox, – Rozettaya
dedim, – amma kim bilir, hansı tayfadandırlar, әvvәllәr heç
vaxt belә adamlar görmәmişәm.
Konserv yeşiklәrini başımızın üstünә qaldırıb, kәndin içinә
doğru yollandıq. Yolun kәnarında böyük bir qaya, qayanın
altında isә mağaraya bәnzәr oyuq vardı. Buradakı bulaqdan su
içdiyim vaxtlar yadıma düşdü.
– Mağarada bulaq var, bәrk susamışam, gedәk su içәk.
Susamışdım, hәm dә mağaraya baxmaq istәyirdim: yeniyetmә
vaxtlarımda hәr gün, hәtta gündә bir neçә dәfә gәlib buradan
sәhәnglә su aparırdım. Sәhәngi suyla doldurandan sonra beş-
on dәqiqә bulaq başında lәngiyir, qadınlarla söhbәt edirdim.

286