Page 277 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

– Dediklәrinizlә çox maraqlandılar, sizi mütlәq qәbul
edәcәklәr. Divanda әylәşin, gözlәyin.
Çox gözlәmәli olmadıq. Heç beş dәqiqә keçmәdi ki, әsgәr
içәri girdi, az sonra başını çıxarıb bizi sәslәdi. Otağa girdik.
Otaqda yazı masasından başqa heç nә yox idi. Masanın
arxasında ortayaşlı, mavigözlü, çilli, sarışın bir kişi oturmuşdu.
Sarı bığları fırçanı xatırladan bu gonbul kişi mehriban, xeyirxah
adama oxşayırdı. Hәrbi mundirdәydi. O vaxtlar hәrbçilәrin
rütbәsini ayırd elәyә bilmirdim, sonradan bildim ki, mayor
imiş. Yazı masasının önündә iki stul qoyulmuşdu. Biz içәri
girәndә mayor ayağa qalxdı vә yalnız biz oturandan sonra öz
yerinә әylәşdi.
– Çәkmәk istәyirsiniz? – italyanca yaxşı danışan kişi
siqaret qutusunu önümә sürüşdürdü.
Siqaretdәn imtina etdim, onda dәrhal mәtlәbә keçdi:
– Deyirlәr, sizdә mәnә çatası mәktub var.
– Budur, buyurun, – mәktubu ona uzatdım.
Mәktubu götürüb diqqәtlә, iki-üç dәfә oxuyandan sonra
tamamilә ciddilәşdi vә gözünü üzümә zillәyib dedi:
– Bu mәktubda bizim üçün çox qiymәtli mәlumatlar var.
Çoxdandır, bu iki hәrbçidәn xәbәr tuta bilmirdik. Onlar üçün
etdiyiniz hәr şeyә görә çox sağ olun. Onları tәsvir elәyә
bilәrsinizmi?
– Biri bәstәboy, sarışın oğlan idi, nazik saqqal saxlayırdı,
o biri arıq, hündürboy, qarasaçlı, mavigözlü.
– Nә geymişdilәr?
– Sәhv etmirәmsә, әyinlәrindә qara müşәmbәdәn gödәkcә,
uzun şalvar vardı.
– Bәs başlarına nә qoymuşdular?
– Hәrbçi furajkasına bәnzәr papaq qoymuşdular.
– Silahları vardı?
– Hә, tapançaları vardı. Onları mәnә dә göstәrdilәr.
– Bilmirsiniz, sizin yanınızdan gedәndәn sonra neylәmәk
fikrindәydilәr?

277