Page 271 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

– Tez ol, qaçaq! – dәrhal Rozettaya sәslәndim.
Bomba partlayışlarının dәhşәtli gurultusu әtrafı sardı.
Partlayışları tәyyarәlәrin qәzәbli uğultusu vә zenit toplarının
şaqqıltısı müşayiәt edirdi.
Rozettayla әl-әlә verib, yerimizdәn götürüldük. Gecә
olmasına baxmayaraq, hava işıqlıydı: ev, ağaclar, sәma –
hamısı qәribә, qırmızı işığa boyanmışdı. Birdәn son dәrәcә
şiddәtli partlayış sәsi eşidildi, hava dalğası bizi haqladı, әtәyim
әynimә yapışdı, mәnә elә gәldi ki, ya yaralanmış, ya da artıq
ölmüşәm. Buna baxmayaraq, Rozettanın әlini buraxmadan,
taxıl zәmisinin içiylә qaçmağa davam etdim. Qәfildәn ilişib,
suya yıxıldıq. Bu, ağzınacan suyla dolu xәndәk idi. Soyuq
suda, sanki birdәn-birә ayıldım, özümә gәldim. Qurşağacan
suyun içindә dayanıb, Rozettanı sinәmә sıxmışdım. Әtrafımızda
isә hәr şey qırmızı işığa boyanmışdı, bu işıqda Fondinin
xarabalıqlarını aydın görmәk olurdu. Partlayışlar bircә dәqiqәliyә
dә olsa, ara vermirdi.
Zenit toplarının sәmada partlayan mәrmilәri arxasınca ağ
bulud topalarına bәnzәyәn iz buraxırdı, tәyyarәlәrin dәhşәtli
gurultusu dünyanı başına götürmüşdü: onlar lap alçaqdan
uçur, başımıza bomba yağdırırdılar. Әn dәhşәtlisi sonuncu
partlayış oldu, elә bil kimsә qapını çırpıb otaqdan çıxdı.
Bundan sonra qırmızı işıq ölәzidi, yalnız haradasa uzaqlarda
nәsә şölәlәnirdi; yәqin ki, yanğın idi. Yavaş-yavaş tәyyarәlәrin
gurultusu da sәngidi, zenit toplarından bir neçә dәfә dә atәş
açıldı vә sonra hәr şey sakitlәşdi.
Yenә qaranlıq çökdü, başımız üstündә ulduzlar yenidәn
parladı.
– Evә qayıtmasaq yaxşıdır… – Rozettaya dedim. – Bu it
uşağı yenidәn bombalamağa başlasa, hәlak ola bilәrik. Burada,
heç olmasa, divarların altında qalmaq tәhlükәsi yoxdur.
Sudan çıxıb, elә oradaca, xәndәyin kәnarında yerә uzandıq.
Bundan sonra gözümüzә yuxu getmәdi. Arabir mürgülәsәk

271