Page 268 - alberto moravia_Макет 1
P. 268

Alberto Moravia


            yaramaz dostu, it oğlu it, qara bığı diş fırçasını xatırladan,
            gözlәri ölü balıq gözünә oxşayan, sivriburun Hitler dә buradaydı.
            Hitlerin kәkilini görәn gözüm yox idi. Belәsindәn nә desәn,
            gözlәmәk olar. Zal dәfәlәrlә müxtәlif fotolarda gördüyüm
            kimiydi, içәridәki bütün xırdalıqları sezirdim, sanki özüm dә
            oradaydım. Hitlerlә Mussolini stolun arxasında dayanmış,
            faşistlәr vә nasistlәr onların başına toplaşmışdı. Stolun sağ
            tәrәfindә hәmişә qara mundir geyәn, qara beretlәrinin üzәrindә
            qafatası tәsviri olan faşistlәr, sol tәrәfindә isә qәhvәyi köynәk
            geymiş nasistlәr (onları Romada çox görmüşdüm) dayanmışdı.
            Nasistlәrin qırmızı sarğılarının üzәrindәki qara xaç tәsvirlәri
            iyrәnc hәşәrata bәnzәyirdi. Furajkalarının günlüyü yağlı
            sifәtlәrinә kölgә salırdı. Mәn onlara baxır, bu it uşağından, bu
            әclaflardan gözümü çәkә bilmirdim. Baxa-baxa, istәr-istәmәz
            evin yaxınlığındakı toplar barәdә fikirlәşirdim. Çinarların
            altındakı amerikalı әsgәri görürdüm – o, “farağat” vәziyyyәtindә
            dayanmamışdı, beretindә qafatası tәsviri, svastikası yox idi,
            qara vә ya qәhvәyi köynәk geymәmişdi, kәmәrindә xәncәr
            gәzdirmirdi, çәkmәlәrini dәqiqәbaşı sürtüb parıldatmırdı… O,
            adi paltar geymişdi, hava isti olduğundan qollarını çirmәlәmişdi.
            Bax bu cavan amerikalı saqqız çeynәyә-çeynәyә, böyük
            mәrmini götürüb topa qoyur, atәş açırdı; böyük bir gurultu
            qopurdu, top әsib-titrәyir, geriyә sıçrayırdı. Bu mәqamda top
            sәslәri yuxuma soxulur, yuxum qaçır vә hәr şey bircә anda
            gerçәyә çevrilirdi. Fikirlәrim vıyıltıyla uçan mәrmilәrlә birgә
            havalanırdı vә mәn xәyalımda canlandırdığım zalın, bütün bu
            faşistlәrin vә nasistlәrin, Hitler vә Mussolininin parça-parça
            olduğunu, qafatası tәsvirlәrinin, lәlәklәrin, xәncәrlәrin vә
            parıldayan çәkmәlәrin havada uçuşduğunu görürdüm. Bu
            zaman sevincimdәn yerә-göyә sığmırdım; bilirdim ki, bu hiss
            nifrәtdәn doğur, belә şeylәrә sevinmәk yaxşı deyil, amma
            özümü әlә ala bilmirdim. Yәqin ki, özümdәn xәbәrsiz, faşistlәrә
            vә nasistlәrә hәmişә nifrәt edirmişәm, indi onlara toplardan


             268
   263   264   265   266   267   268   269   270   271   272   273