Page 265 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

O vaxtacan bu böyüklükdә toplar görmәmişdim. Yaşıl rәngә
boyanmış topların lülәsi ağac gövdәsini xatırladırdı. Lülәlәr o
qәdәr uzun idi ki, hündür çinarların budağına çatırdı. Tırtıllı
tәkәrlәri olan topların üzәrindәki düymәlәrin sayı-hesabı yox
idi, o dәqiqә bilinirdi ki, bunları idarә etmәk elә dә asan
mәsәlә deyil. Topların әtrafında çoxlu yük maşınları vә zirehli
maşınlar vardı, görünür, hamısı top mәrmisi ilә doluydu.
Topçulardan bәzilәri otluqda uzanıb özünü günә verir, digәrlәri
topun üstündә oturub söhbәt edirdilәr. Hamısı köynәkdәydi.
Bu cavanlar elә qayğısız görünürdülәr ki, elә bil vuruşmağa
yox, ekskursiyaya gәliblәr; kimisi siqaret püflәyir, kimisi
saqqız çeynәyir, kimisi dә kitab oxuyurdu. Bizim kimi tamaşaya
durmuş kәndlilәrdәn biri dedi ki, әsgәrlәr yaxın әtrafda
yaşayanların hamısına xәbәrdarlıq ediblәr; deyiblәr ki, evdә
qalmaq tәhlükәlidir, evdә qalanların başına bir iş gәlsә, onlar
mәsuliyyәt daşımayacaq. Belә ki, alman tәyyarәlәri topları
bombalasa, mәrmilәr partlayıb, yüz metr әtrafda olanların
hamısını mәhv edә bilәr. Onda başa düşdüm ki, Fondidә
insanlar qalmağa yer tapmadığı halda, niyә bu evdә heç kim
yaşamırmış.
– Deyәsәn, yağışdan çıxıb, yağmura düşdük, – Rozettaya
dedim, – bu әsgәrlәrlә birgә, hәr an havaya uça bilәrik.
Amma hәr tәrәf gün işığına qәrq olmuşdu, hava elә xoş
idi, әsgәrlәr elә sakit vә rahat görünürdülәr ki, belә bir gündә
ölә bilәcәyimizә heç inanmağım gәlmirdi. Odur ki, dediklәrimә
әlavә etdim:
– Eybi yoxdur, qorxma, indiyәcәn ölmәmişiksә, bundan
sonra da ölmәrik. Bu evdә qalacağıq.
Heç vaxt sözümdәn çıxmayan Rozetta dedi ki, onunçün
fәrqi yoxdur: bizi Madonna qoruyur, indiyәcәn heç nә olmayıbsa,
bundan sonra da olmaz. Gәzişmәyә davam etdik, amma artıq
qәribә bir rahatlıq hiss edirdim. Gәzişdiyimiz yol adamla
doluydu, elә bil bazar günü idi. Havanın xoş keçmәsindәn

265