Page 263 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

Abır-hәya gözlәmәyәn serjant üzünü bozartdı:
– Buraxılış vәrәqinizi göstәrin.
– Buraxılış vәrәqimiz yoxdur, bizә dedilәr ki, bura gәlәk…
Serjant onların üstünә qışqırmağa başladı:
– Bәs niyә gec gәlmisiniz? Siz sәhәr saat yeddidә, başqa
fәhlәlәrlә birgә gәlmәliydiniz.
– Bunu bizә gec dedilәr, – nisbәtәn cavan, çәlimsiz italyan
etiraz etmәyә çalışdı. O, başını yana әyib danışır, tez-tez
gözlәrini qırpırdı: hiss olunurdu ki, әsәblәri korlanıb.
– Yalan deyirsiniz! – serjant onun üstünә çәmkirdi.
– Nә haqla belә danışırsınız? – kişi incik sәslә dedi. – Bu
sinyor da, mәn dә mühәndisik vә…
– Kәs sәsini, axmaq, – serjant onun sözünü yarıda kәsdi, –
yoxsa ağzını yummaq üçün sәni әzişdirmәli olacağam.
Deyәsәn, doğrudan da, cavan oğlanın әsәblәri korlanmışdı:
birdәn-birә sifәti dәyişildi, rәngi avazıdı… Mәnә elә gәldi ki,
bu dәqiqә serjantı vurub öldürәcәk. Xoşbәxtlikdәn, yaşlı kişi
işә qarışdı vә nә yollasa serjantla dil tapa bildi: axır ki, onları
şәhәrә buraxdılar. Belә hallarla tez-tez qarşılaşırdıq. Orasını
da deyim ki, yerlilәrlә kobud davrananların çoxu italyan
mәnşәli amerikalılar idi. Әsl amerikalılar bizimlә soyuq,
etinasız davransalar da, әdәbli, gülәrüz idilәr. İtalyan әsilli
amerikalılar bizi boğaza yığmışdılar. Yәqin, bununla göstәrmәk
istәyirdilәr ki, bir almanın yarısı kimi bizә oxşasalar da,
fәrqlәnirlәr, bizdәn üstündürlәr, odur ki, hamıya yuxarıdan-
aşağı baxırdılar. Ola bilsin, vaxtilә ayaqyalın, başıaçıq Amerikaya
qaçmaq mәcburiyyәtindә qaldıqları üçün indi İtaliya ilә
hesablaşmaq istәyirdilәr. Bәlkә dә, Amerikada onları adam
yerinә qoymamış, zülm etmişdilәr, indi bizdәn amerikalıların
heyfini çıxırdılar. Bunun belә olub-olmadığını bilmirәm,
bildiyim odur ki, onlar bizimlә çox kobud, çox nәzakәtsiz
davranırdılar. Hәr dәfә amerikalılara işim düşәndә Tanrıya
yalvarırdım ki, rastıma italyan yox, amerikalı çıxsın; qoy lap

263