Page 26 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

layacaq. Bu, kәnd yerlәrindәki tufanqabağı sakitliyi xatırladırdı:
bu zaman göy üzünü qara buludlar alır, ağacların yarpaqları
gah bu, gah da o biri üzünә çevrilmәyә başlayır, qoyun-quzu
toplaşıb, bir-birinә qısılır vә yayın ortasında birdәn-birә şiddәtli,
soyuq külәk әsir… Mәnzili vә evi tәrk etdiyimә görә halım
pәrişan idi, elә bil bilirdim ki, buraya bir daha qayıtmayacağam.
Buna baxmayaraq, Rozettaya dedim:
– Özünlә çox şey götürmә, bir-iki hәftәliyә gedirik, havalar
da hәlә isti keçir.
Sentyabrın ortaları idi, hava hәmişәkindәn dә istiydi.
Yüngül şeylәri iki kiçik çamadana qoyduq, hәr ehtimala
qarşı iki yun köynәk dә götürdük – bilmәk olmaz, birdәn
havalar soyuyar. Dәrdimizi dağıtmaq, bir qәdәr avazımaq
üçün Rozettaya ata-anam barәdә danışmağa başladım:
– Görәrsәn, bizi bәs deyәnәcәn yedirәcәklәr… Әtә-qana
gәlib, dincәlәrik. Kәndlilәr Roma camaatı kimi ac-yalavac
deyil, orada günümüz xoş keçәcәk, doyunca yatacağıq, әn
әsası isә, qarnımız tox olacaq… Özün görәcәksәn: onların
donuzu da var, unu, mer-meyvәsi, çaxırı da, biz Roma Papası
kimi yaşayacağıq.
Ancaq bütün bunlar Rozettanın ürәyincә deyildi; qızın
fikri-zikri Yuqoslaviyada vuruşan sevigilisinin yanındaydı.
Bir ay olardı, ondan mәktub almırdı. Bilirdim ki, Rozetta hәr
sәhәr kilsәyә gedib Allaha yalvarır, onun sağ-salamat evә
qayıtması üçün dua edir. Bir dәfә boynunu qucaqlayıb öpdüm:
– Rahat ol, әzizim, – dedim, – Madonna sәni görür, eşidir,
o, sәnin bәdbәxtliyinә razı olmaz.
Qara-qura fikirlәri bir kәnara qoyub, sәbirsizliklә kәndә
gedәcәyimiz günü gözlәyirdim. Son vaxtlar yarıac-yarıtox
yaşayırdıq, bir tәrәfdәn dә tez-tez tәkrarlanan hava tәhlükәsi
sirenaları, buraları tәrk edib kәndә getmәk fikri hәyatımı o
qәdәr dәyişmişdi ki, mәnzili sәliqәyә salmaq hәvәsim dә
qalmamışdı. Diz üstә dayanıb, döşәmәni silgiylә güzgü kimi

26